Elisabeth wordt gekoppeld aan Guillaume Duponselle tijdens een etentje bij de notaris. Ze spreken verder af en Elisabeth wordt zwanger waarop het stel trouwt. 8 maanden later wordt Valentijn geboren en dan blijkt Elisabeth zwanger te zijn van een tweeling. De tweede zoon komt mismaakt ter wereld en zijn vader wil hem geen naam geven “want een mismaakte overleeft niet”. Zo groeit de Nameloze op.
Elisabeth vertelt eerst haar verhaal. Vervolgens lezen we verder door de ogen van Guillaume. De Nameloze spreekt in het derde deel en het gezichtspunt van Valentijn wordt in het vierde deel uit de doeken gedaan. Beide ouders zijn overleden als de broers elkaar weer tegenkomen in het een-na-laatste deel. Samen schrijven ze geschiedenis.
In het laatste deel neemt de schrijver ons mee naar het ontstaan van het verhaal en vervolgens naar het slot. Deze verteltrant is zo mooi. Er lijkt een chronologische volgorde te zijn, maar soms springt de geschiedenis naar voren of naar het verleden. Dit stoort geenszins. Een prachtig boek dat ik graag gelezen heb.
