dinsdag 21 december 2021

Pippa's eiland - Martine van der Horn

Pippa woont op Ameland. Haar ouders runnen een ijssalon en verhuren wat vakantiehuisjes, haar opa is een soort jutter. Thuis is het saai, haar ouders hebben veel ruzie dus is Pippa veel bij opa Kat.

Adam komt met zijn ouders logeren op Ameland. Daar treft hij Pippa die hun de sleutel van het huisje overhandigt.

Opa Kat heeft wat rekeningen laten liggen en is daardoor in de problemen gekomen. Adam en Pippa besluiten opa te gaan helpen. Toeristen worden naar opa's huis gelokt om de strandschatten te zien en opa vertelt verhalen erbij. Adam filmt alles. 



Een hartstikke leuk boek voor jongens en meisjes tussen 9 en 11 jaar. Prachtige illustraties door Marije Koelewijn. Het leest heel makkelijk weg, je waant jezelf op Ameland!


Normale mensen - Sally Rooney

 


Tja, wat zijn normale mensen? Of wat is abnormaal? Met sprongetjes van soms 5 minuten, soms enkele maanden krijg je het verhaal van Connell en Marianne, soms samen, vaak niet. Soms is de vriendschap plots verbroken om vervolgens weer heftig op te bloeien. Maar het lijkt wel alsof ze nooit echt uit elkaars gedachten zijn. Al zijn ze mijlenver uit elkaar, ze houden zichzelf min of meer op de hoogte van wat de ander doet of laat.

Het begint allemaal op de middelbare school. Connell is knap en geliefd, Marianne interesseert het ogenschijnlijk allemaal niets. Ze belanden samen in bed maar weten dit voor de buitenwereld te verbergen. Angstvallig te verbergen, als in elkaar niet aankijken op school. Als je in een klein dorp woont, Carriklea, onder de rook van Sligo in het westen van Ierland, dan worden tegenstellingen sowieso uitvergroot. Rijk en arm speelt een grote rol. 

Marianne groeit op in een landhuis met oprijlaan. Dat dit niet gelijk staat aan een gelukkig leven wordt overduidelijk. Connell's moeder heeft altijd de touwtjes aan elkaar moeten knopen als alleenstaande moeder, zij maakt schoon in het landhuis. Omdat ze geen rijbewijs heeft haalt Connell haar regelmatig op. Zo spreekt hij Marianne wel buiten school.

Marianne weet Connell over te halen op Trinity te gaan studeren. En hoewel het boek niet echt ingedeeld is in delen speelt hier het tweede deel van het boek zich af. De studententijd die uitmondt in reizen en wonen over de wereld. 

Connell wil maar wat graag normaal gevonden worden door Marianne (maar wat denkt de rest daarvan?). En Marianne doet haar uiterste best om normaal gevonden te worden door Connell, zij trekt zich niet zoveel van de anderen aan. Door hun eigen onhandigheid en het niet-uitspreken van hun gevoelens (terwijl ze daar eigenlijk keigoed in zijn) verliezen ze elkaar vaak maanden uit het oog. Ze hebben beide tussendoor andere partners, maar weten dat ze alleen bij elkaar echt zichzelf kunnen zijn.

Connell en Marianne zijn vrienden - en geliefden - voor het leven. 

Een prachtig relaas over het leven en de liefde tussen twee jongvolwassenen. 

zondag 28 november 2021

De hooier - Ricus van de Coevering

Wowwww, zo krijg je één dag in het leven van Timo in een heel boek gepresenteerd. Wat een prachtig proza. Met enorm veel dank aan de Club van echte lezers dat ik dit boek mocht lezen.


Timo woont in Angelren met zijn moeder. Het is de dag waarop hij de uitslag van zijn examen zal krijgen. Ooit had Timo een broer Ruben, hij voelt zich schuldig waarom Ruben moest sterven, maar misschien hoefde hij zich toch niet schuldig te voelen? Ooit was er ook een vader, die verdween naar Noorwegen, de ruzies thuis moe. Hij laat steeds minder van zich horen. 

Moeder heeft troost gezocht in het geloof, Timo is nuchterder en weet de bijbelse passages te pareren. Hij is gefascineerd door Duitse filosofen (heel wat uitspraken zijn verweven in zijn denkpatroon) maar ook door metal-bands. Omdat het wachten op de uitslag lang duurt fietst hij met zijn moeder mee naar het kerkhof waar Ruben ligt. Op de terugweg stopt hij bij de boerderij van Horssen die een arbeider voor een paar weken zoekt.

Horssen speelt een rol in het leven van hem en zijn broer. Vroeger hebben ze hem wel een samen geholpen, maar door de onhandigheid van zijn broer - en wellicht de onbeholpenheid van Horssen - kreeg Ruben een flinke vuistslag te verwerken. Timo verwijt dit de boer maar toch wil hij deze baan, hij kan het geld goed gebruiken voor zijn komende studie biotechniek. Ze raken over meerdere onderwerpen aan de praat en zo ontdekt Timo dat er meer in de boer omgaat dan hij voor mogelijk hield.

Verleden en toekomst op één dag, in enkele uren zelfs, door de ogen van een aankomende student. Dit boek is een absolute aanrader!




woensdag 15 september 2021

Lion - Saroo Brierley

Een boek dat al even op mijn verlanglijstje stond... en dan valt het gewoon ineens op mijn deurmat. Als ik het in 2 avonden (en een lunchpauze) uitlees dan is het wel duidelijk. Wat een pageturner!


De zoektocht van een 5-jarige naar huis duurt wel 25 jaar, maar het is hem gelukt. Wat een moed, een geheugen, een doorzettingsvermogen.

Het boek zet me keihard aan het denken. Wanneer starten mijn herinneringen? Hoe oud was ik? De leefomstandigheden zijn niet te vergelijken. 

Saroo vertelt zijn levensverhaal, en dat alleen al is een reden om dit boek te lezen. Het is geen Bollywood, de keiharde realiteit is dat er nauwelijks eten is, dat er geschooid moet worden om te overleven. Geboren worden in een van de armste wijken van India, je moeder dagenlang niet zien omdat zij werkt. Je vader was er al eerder vandoor gegaan. Saroo let op zijn zusje, zijn broers letten op hem. Af en toe gaat hij met zijn oudere broer mee. Op een van die korte reizen raakt hij hem kwijt.

Hij stapt in een trein om zijn broer te zoeken... valt in slaap en wordt uren later wakker in Calcutta. Wat volgt zijn de herinneringen hoe een kind van 5 deze stad weet te overleven. Hoe zijn instinct hem vertelt wat goed en wat beslist niet goed is. Hij heeft het geluk dat hij (weken later) in een weeshuis wordt opgenomen en wordt geadopteerd door Sue en John Brierley. Hij wordt naar Tasmanië gevlogen om als hun zoon verder te leven.

Als je nieuwe ouders geen Hindi spreken en jij (nog) geen Engels dan zijn het vooral de knuffels en de genegenheid die ervoor zorgen dat Saroo zich snel thuis voelt. Hij vertelt zijn nieuwe moeder over hoe hij (over)leefde en samen schetsen ze de straten waar hij in India liep. Jaren later gaat Saroo echt op zoek naar zijn verleden, niet omdat hij het niet goed heeft in Australië. Het is juist omdat hij het wel goed heeft dat hij op zoek gaat naar zijn moeder, zijn zusje en zijn broers. Hij wil hun vertellen dat hij hun niet vergeten is, 

Zijn zoektocht via Google Earth en Facebook leiden hem inderdaad terug naar zijn geboortegrond. Met de hulp van velen kan hij zijn moeder, broer en zusje weer omhelzen.

Een absolute aanrader. Dank je wel lieve geefster dat ik dit boek kon lezen!


Wat me bijzonder bijbleef:

* Vandaag de dag zijn er honderdduizend thuisloze kinderen in Kolkata, en van hen overlijdt een groot gedeelte voordat ze de volwassen leeftijd hebben bereikt.
* Tasmanië verbood echtparen die zelf kinderen konden krijgen te adopteren. Deze wet is later geschrapt.
* In 1987 had Australië een bevolking van 17 miljoen, en in datzelfde jaar overleden 14 miljoen Indiase kinderen onder de tien aan de gevolgen van honger of ziekte.

woensdag 25 augustus 2021

De offers - Jeroen Windmeijer

Soms is het winnen van een dwarsligger een ware eye-opener. Uit mezelf zou ik niet zo snel dit boek gekocht hebben. Toch ben ik zeer blij dat ik het heb gelezen, het gaf me een inkijkje in de Boliviaanse gemeenschap wat me anders nooit ten deel gevallen zou zijn.


Luc volgt zijn afstudeeronderzoek in Bolivia, in een kleine gemeenschap naast het Titicacameer. Hij studeert aan de universiteit Wageningen en hoopt met deze stage meer te weten te komen over het herbebossen. Zijn directe collega Nayra is geboren en getogen in de streek.

Kort na elkaar worden 3 kinderen vermoord. Niemand weet wie het gedaan kan hebben, de gemeenschap sluit de gelederen. Heeft echt niemand iets gezien? Of is het aloude kind-offeren nieuw leven ingeblazen?
Behalve Luc is nog een Nederlander in het gebied op onderzoek. Jan-Willem is antropoloog en inmiddels al goed ingeburgerd. Toch wordt hij op een dag aangevallen. Op de muur van het lokaal staan inheemse woorden. Waarom Jan-Willem? Iemand die geen vlieg kwaad doet, de bevolking juist ondersteunt waar hij maar kan. Toch wordt hem te verstaan gegeven dat hij maar beter niet terug kan komen in het dorp.
Wat volgt is een spannend relaas waar tegelijkertijd een bijzonder inkijkje wordt gegeven in de verweving van het christendom (zowel katholiek als een sekte-achtig geloof) met de nog altijd aanwezige inheemse natuurgodsdienst. Pachamama - Moeder Aarde moet op natuurlijke wijze geofferd worden zodat zij goed voor haar bewoners kan zorgen. De offers die gebracht werden overstijgen echter, ook volgens de lokale bevolking, het natuurlijke.

Ik ben niet thuis in geloven, ik sta eerder positief tegen natuurgoden dan tegenover de gevestigde ordes die hun religie zo graag op anderen willen overbrengen. Dat ik iets een sekte noem is meer mijn onwetendheid dan de kennis van de schrijver. Uit het dankwoord blijkt dat de schrijver zelf geruime tijd in Bolivia heeft doorgebracht. Op een zeer integere manier heeft hij de plaatselijke gebruiken verweven in dit boek. 


dinsdag 17 augustus 2021

Stenen eten - Koen Caris

Van Uitgeverij Atlas Contact kreeg ik het boek Stenen eten toegestuurd als lid van de Club van Echte Lezers. Stenen eten is het debuut van Koen Caris, wat mij betreft volgen er nog heel wat meer boeken.

Ben is 17 als Emma na een feest besluit uit het leven te stappen. Het gonst op school hoe ze het gedaan heeft. Het wordt niet meteen bekend gemaakt. Ben herbeleeft de dood van zijn eigen zus Kim, 3 jaar eerder. Hoe zou Emma's vader zich gevoeld hebben toen de agenten voor zijn deur stonden?

Wat volgt is een zinderend verslag van Ben, door hemzelf verteld.


Ben is een puber, noodgedwongen vroegwijs. Hij denkt anders dan de anderen, denkt na over alles. Hij wil weten waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Heeft hij de zelfdoding van zijn zusje kunnen voorkomen? Hij denkt van wel. Had hij de zelfdoding van Emma en de andere leerlingen moeten zien aankomen? Hoe dan? En waarom achtervolgt Jack, Kim's vriendje hem? 

"Ontspan nou'. 'Hoe dan?' 'Gewoon ontspannen.' Gewoon vliegen, zei de vogel.
Ben merkt niets, totdat hij het wel merkt.

Een rauw verhaal over hoe tieners elkaar weten op te jutten. Een kijkje in hun hoofden, voor zover dat mogelijk is. 

De titel is uitstekend gekozen. Ik hoop dat er nooit meer tieners of anderen zijn die stenen willen eten.



woensdag 16 juni 2021

Een sleepnet in de Marianentrog - Ida Lødemel Tvedt

 


Uitgeverij Atlascontact.nl heeft een Club van echte lezers. Dat betekent dat je kunt intekenen op boeken welke je gaat lezen en er vervolgens een recensie over schrijft. Het is altijd een cadeautje als je wordt uitgekozen. 

Het is een nog groter cadeau als dit boek binnenkomt. Nog nooit heb ik een boek in mijn handen gehad dat zo'n prachtige kaft heeft. Het voelt aan als zachte stof, als onderdeel van het leven in de Marianentrog. 

Ida Lødemel Tvedt schrijft een literair essay in 37 delen, je zou ook kunnen zeggen 37 essays in één boek samengebracht. Het zijn geen essays die je snel achter elkaar leest, je moet ze wel degelijk stuk voor stuk even laten bezinken. Dat is dan ook de reden dat het mij echt niet lukte het boek binnen de gestelde 4 weken uit te lezen. Meerdere malen herlas ik een essay voordat ik aan het volgende begon.

Kindertijd, volwassenheid, feminisme en alt-right, laveren tussen Noorwegen en New York. Gesprekken met haar grootmoeder, gedachtenspinsels in het heden en verleden. De essays nodigden mij uit om tussendoor ook verder op zoek te gaan. Als Ida het gebouw in New York beschrijft wil ik daar meer over weten. En natuurlijk de titel, wat is de Marianentrog eigenlijk? 

Zodra je gaat lezen over de Marianentrog, de diepst bekende plek in de oceaan ten oosten van de Marianen, snap je ook de spelonken van de jeugd en volwassenheid die beschreven worden. Vol verve, met kleurrijke woorden (niet altijd de makkelijkste) beschrijft Ida haar opmerkzaamheden. Soms hard (wanneer ze over andere essayisten schrijft) soms bijna poëtisch (de gesprekken in bed met haar arm om haar grootmoeder).

Zeer beslist een aanrader voor iedereen die graag essays leest. 



zondag 25 april 2021

Langs kantelende wegen - Alowieke van Beusekom

Waar anderen wellicht nu hun wenkbrauwen optrekken als ik dit een feelgood boek noem, krijg ik bij iedere bladzijde die ik lees een grote glimlach op mijn gezicht. Dit is dus wat ik een feelgood verhaal noem. 

Alowieke beschrijft in een notendop eerst haar leven vóór het wandelhuis. Met een verzamelende, creatieve man runt ze een rondvaartbedrijf in Utrecht, zónder verder personeel, lekker kleinschalig. Helaas overlijdt hij veel te vroeg. Alowieke moet alleen verder. 

En ze gáát verder! Ze bouwt haar eigen woon- en wandelhuis, dat ze voorttrekt met een door zonnepanelen op te laden trekhond. En ook die heeft ze zelf ontworpen. Ze besluit al wandelend op verkenning te gaan door Fryslân. Ze ontmoet de mooiste mensen (die paar chagrijnen vergeten we gauw). Maar wat nog veel mooier is, Alowieke neemt je mee in de wereld van permacultuur, goede landbouw. In een wereld hoe het ook kan, een wereld waar ik enorm vrolijk van word.

Het boek kent mooie tekeningen. Het boek geeft ook goed onderbouwde uitleg waarom een andere aanpak nodig is. Ik volg Alowieke al geruime tijd met haar blogs. Eerst dagelijks, later, omdat ik ze echt allemaal wilde lezen en echt in tijdnood kwam, wekelijks. En ik kijk iedere week weer uit naar een  nieuw blog. 

Dit boek is een aanrader voor iedereen die wel een beetje feelgood kan gebruiken. En ook voor alle anderen, om nieuwe gedachten toe te laten.



donderdag 22 april 2021

De meisjes van Ravensbrück - Anna Ellory

 Aangrijpend, heftig, integer... De meisjes van Ravensbrück hebben een stem gekregen. Opdat we nooit vergeten.

Hoe krijg je deze gebeurtenissen zo verteld dat ik me nauwelijks voor kan stellen dat de meisjes uit dit boek "slechts" de meisjes van Ravensbrück vertegenwoordigen. 

Als de Berlijnse muur valt neemt Miriam het moedige besluit haar vader, die op sterven ligt, te gaan verzorgen. Ze loopt weg van haar echtgenoot en sluit zich op in het appartement van haar vader.

Het boek wordt verteld door Miriam en door haar vader. Waarbij het verhaal van Henryk begint tijdens de oorlog, als hij als docent op de universiteit lesgeeft en Frieda leert kennen. Een romance die onmogelijk lijkt, hij wil ook zijn vrouw Emilie niet kwijt. Frieda ziet in dat hij Emilie niet zal verlaten, ze geeft Emilie de mogelijkheid om te ontsnappen aan de Nazi's, hopende dat Henryk met haar mee zal gaan. Maar Henryk kan niet zonder haar en zo komen ze samen aan bij Gleis 17, het eindpunt van de beschaafde wereld. Mannen en vrouwen worden in gescheiden veewagons naar de concentratiekampen gestuurd. Henryk vertelt zijn verhaal in terugblikken, tijdens zijn heldere momenten, maar hij is te ziek om de woorden echt te kunnen uitspreken. Hij vertelt in zijn hoofd. Als hij spreekt ijlt hij voornamelijk de naam van Frieda.

Miriam vindt in een koffer een uniform en een jurk. Kleding die vol geheimen blijken te zitten. Ongelooflijk veel briefjes van Frieda waarin ze haar verhaal vertelt over haar tijd in Ravensbrück. Gruwelijke verhalen, nauwelijks voor te stellen. Miriam kan de Duitstalige briefjes lezen, maar stuit ook op Franstalige, in hetzelfde handschrift. Ze vindt Eva die deze briefjes voor haar vertaald. Dus dit is Frieda... maar wie ís Frieda? Daar komt ze al lezende achter. Ondertussen identificeert ze zich met de meisjes in de concentratiekampen, al vindt ze wel dat ze zelf alles maar moet pikken want de meisjes hadden pas echt een afschuwelijk leven. 

Miriam is twintig jaar lang geterroriseerd door haar echtgenoot. Niemand gelooft haar, ze heeft geen eigen leven meer. Nu ze de stap heeft gezet om weg te gaan wil ze doorzetten. Gelukkig krijgt ze hulp van Eva.

Ik wil niet al te veel prijsgeven. Dit boek verdient om door iedereen gelezen te worden. Het is een integer verhaal van moed, kracht, liefde, hoop. Een boek dat ik nauwelijks weg kon leggen. Ik hoop dat de overlevenden van de concentratiekampen nog kracht hadden om na de oorlog een mooi leven op te bouwen. Dat er van ze gehouden is. Ik kan me niet voorstellen dat je deze periode ooit kon vergeten.


donderdag 11 maart 2021

Grip door Stephan Enter

 

Een bijna onwezenlijk verhaal over en door 3 vrienden. Er wordt wel veel verteld over Lotte maar ze komt zelf niet aan het woord.

Twintig jaar nadat de klimmers Noorwegen verlieten gaan ze elkaar weer tegenkomen. Ieder heeft daar zo zijn eigen gedachten en gevoelens bij. Ze zijn wel twintig jaar ouder, maar niet in hun herinnering.

Op een heel aparte manier wordt de reis van elk van de klimmers opgetekend. Twee van hen reizen samen naar nummer drie. Dat "samen" is dan vooral fysiek, want in gedachten zijn ze beide op totaal verschillende plekken.

Ook nummer drie moet een reis maken om de klimmaatjes op te halen van het station. Dit doet hij samen met zijn dochter. Nadat de terugreis is begonnen besluit hij halverwege dat de rest van de afstand wel te voet afgelegd kan worden, 

Via het strand gaat de tocht dan verder. Een tussenstop voordat ze het laatste stuk zullen afleggen. 

De klimmers zijn per toeval een vriendengroep geworden. Mooi uitgewerkt hoe ieder voor zich grip op z'n eigen leven probeert te krijgen. Nog mooier is het open einde.

Hoewel ik dit boek in stukken achter elkaar las, soms met dagen ertussenin, was ik nooit de draad kwijt en grijpt het verhaal. Toch kon ik het ook makkelijk even weg leggen. Dubbel gevoel dus. Het boek greep me voor kortere of langere tijden. 

maandag 15 februari 2021

VOX door Christina Dalcher

Amerika, land van onbegrensde idiote ideeën. Hoewel me tijdens het lezen ook een link naar de huidige situatie in de wereld door het hoofd schoot. Je doet wat je verteld wordt en anders volgt een boete.

De president is een speelbal van de dominee. Een dominee die vindt dat vrouwen achter het aanrecht horen en hun mond moeten houden. Daarom krijgen alle vrouwen, ongeacht leeftijd, een teller om hun pols. Spreken ze meer dan 100 woorden op één dag dan volgt een elektrische schok. Spreek je dan nóg? Je leert het wel af want de schokken worden alleen maar heviger, tot de dood erop volgt.

Ben je het niet eens met het regime? Of was je homo? lesbisch? Het strafkamp leert je wel in het stramien lopen. Alsof dat mogelijk is...


Niet één vrouw werkt nog buitenshuis. Behalve in de strafkampen dan.

Jean McClellan is linguïst. Door het nieuwe regime is ook zij haar baan kwijt en draagt ze een teller die haar belet per dag meer dan 100 woorden te spreken. Wanneer een zwarte geblindeerde auto verschijnt en haar een aanbod wordt gedaan terug te keren naar haar werk weigert ze in eerste instantie. Totdat ze onderhandelt over de prijs: niet alleen wordt haar eigen teller verwijderd maar ook die van haar 5-jarig dochtertje.

Ze weet dat zij en haar team al dicht bij de oplossing waren van de Ziekte van Wernicke. Net voordat de definitieve testen zouden plaatsvinden werd het team ontbonden en alle vrouwen tot huisarbeid gedwongen. Nu is het de bedoeling dat zij, samen met haar team, het serum verder ontwikkelt.

Wat volgt is een spannend proces. Je kunt niet stoppen met lezen, hoe gruwelijk de details ook zijn. 

woensdag 3 februari 2021

Jagersmaan - Jan Vantoortelboom

Het verhaal van Maria en het verhaal van Victor, haar zoon. Twee verhalen die verweven zijn en toch ook weer niet. Maria woont op een kleine boerderij in België. Het lijkt haar wijs als Victor naar Amerika gaat om daar zijn geluk te beproeven. Het loopt echter anders.


Victor kent Angela al van kinds af aan. Twee families die totaal verschillen van stand. Hij zal haar dan ook nooit trouwen. Ook al hebben ze samen een dochter. Hij ziet zijn dochter regelmatig, Angela en Anna komen vaak op bezoek. Victor probeert zich niet te hechten aan Anna. 

De (Eerste Wereld)oorlog heeft Victor deels geknakt, hij kan slecht weer wennen aan het leven op de boerderij. Dat is wat hij het liefste doet, het boerenleven leiden. De paar varkens en de stier verzorgen, de groenten verbouwen. Een rustig leven leiden.

Toch meert Victor aan op de Red Star Line naar Amerika. In de lange rij wachtenden wordt hij gemonsterd door twee Ieren die op zoek zijn naar mankracht. Victor gaat niet op hun voorstel in. Hij gaat naar Amerika. Wanneer het schip onder Ierland is aangekomen ontmoet hij op het dek de ronselaars weer. Onder dwang springt Victor overboord en zwemt naar Ierland, het land dat lijdt onder een gruwelijke burgeroorlog.

Met hulp van enkele goede Ieren komt Victor aan op een boerderij in Cloghane en helpt de boer uit de nood. Ze weten allebei dat ze moeten uitkijken voor de rebellen. Wanneer na een tijdje een auto het erf oprijdt vlucht Victor. Tijdens zijn vlucht ziet hij dat de dorpsleraar wordt neergeschoten. Victor gaat via de achterdeur en redt het meisje Kitty, het 10-jarig dochtertje van de leraar dat plotsklaps wees is geworden. Met haar trekt hij verder door Ierland, op de vlucht voor de rebellen.
Wanneer het eten op is gaat Victor werk zoeken. Bij een slachterij stikt het van de ratten en hij biedt zich aan als rattenvanger in ruil voor wat salaris, onderdak en eten voor Kitty en hemzelf. Door omstandigheden raakt Victor toch betrokken bij de burgeroorlog, zij het tegen zijn wil. Op zijn volgende vlucht besluit hij samen met Kitty naar Dublin te reizen om alsnog de oversteek naar Amerika te maken.

Een bijzonder boek, dusdanig geschreven dat ik door wil lezen. Ik wil weten hoe het verder gaat. Iedere zin brengt me dichter bij de personages. Je proeft de bossen, de stromen, het bloed. Een boek dat me nog lang zal bijblijven.