Ze was niet oud, nee zeg, ben je mal!
Een bijzonder kort verhaal. Mevrouw De Raad woont in het verzorgingstehuis maar al die bemoeienissen vindt ze maar helemaal niets. Ze kan best zelf bepalen wanneer ze naar het park wil lopen. Haar reumatische ledematen staan het maar nauwelijks toe. Maar gelukkig is er op tijd een bankje.
We lezen voornamelijk de hersenspinsels van mevrouw De Raad. Ze geniet van de zon, de kornoelje en de forsythia, maar snapt maar niet waarom mensen zo nodig moeten praten. Laat haar toch gewoon genieten op het bankje.
Haar zoon en dochter komen nooit op bezoek. Ze weet eigenlijk niet waarom niet. Tot ze in haar hoofd een verklaring heeft gevonden. Soms houdt een man met een hond haar gezelschap.
De winter is te streng om naar het park te lopen. In het voorjaar komt ze niet meer opdagen.
Beslist een aanrader! Je voelt je verbonden met mevrouw De Raad. Je mist haar aan het einde van het verhaal.
Dank je wel Patricia Bouwhuis voor het schrijven en dat ik dit mocht lezen.
