Kristien Hemmerechts, niet de eerste de beste schrijfster, zeer door mij gewaardeerd, schreef de roman die overduidelijk over Michelle Martin gaat. Odette, zoals MM geleefd zou kunnen hebben. Het verhaal is zelfs geloofwaardig. Waarom zou het niet zo gegaan kunnen zijn? Odette is overduidelijk een slachtoffer. Je verwacht iets meer intelligentie van een lerares. Maar het zou zo maar eens kunnen zijn dat die teniet gedaan is door jarenlange vernederingen (liefde maakt blind? blindelings volgen?). Dan wil ik het verhaal los zien van feiten zoals deze door de media naar buiten zijn gebracht. Ik wil het verhaal van Odette proberen te begrijpen. Een ellenlange monoloog vol gedachten, reflecties, verontschuldigingen, hoop, een verhaal zoals vele vrouwen zouden kunnen vertellen. Als ze de kans kregen om onder de vernederingen uit te komen. Je proeft de "lagere klasse". Ik zie de wijken voor me waar deze vrouwen nog wel steun aan elkaar kunnen hebben, maar je zult maar op het platteland worden weggestopt. Geen steun, zoek het zelf maar uit. Wie kan je helpen om uit deze miserie te komen?
Odette. Ik zie een zwaar verwaarloosde vrouw voor me. Verwaarloosde kinderen, ze probeert hen op alle mogelijke manieren een goed leven te geven. Afhankelijk. Ze probeert haar miserabele leven te overleven. Weet ze werkelijk niet wat haar man uitspookt? Komt ze nooit buiten op het erf? Heeft ze herinneringen geblokt? Andere herinneringen de boventoon gegeven in haar verhaal? Het is haar verhaal, ik zal het nooit weten. Odette. Een goede moeder met een enorm lage zelfdunk. Een vrouw die al door haar moeder werd gekleineerd, getreiterd, als een nobody werd behandeld. Ze trouwt haar lief in de gevangenis, ze voedt haar kinderen alleen op. Ze is erin geluisd. Haar hele leven lang.
Diep respect om dit boek op deze manier naar buiten te brengen. Het verhaal van een vrouw, zoals het had kunnen zijn, of misschien wel was.
