Een boek dat al even op mijn verlanglijstje stond... en dan valt het gewoon ineens op mijn deurmat. Als ik het in 2 avonden (en een lunchpauze) uitlees dan is het wel duidelijk. Wat een pageturner!
De zoektocht van een 5-jarige naar huis duurt wel 25 jaar, maar het is hem gelukt. Wat een moed, een geheugen, een doorzettingsvermogen.
Het boek zet me keihard aan het denken. Wanneer starten mijn herinneringen? Hoe oud was ik? De leefomstandigheden zijn niet te vergelijken.
Saroo vertelt zijn levensverhaal, en dat alleen al is een reden om dit boek te lezen. Het is geen Bollywood, de keiharde realiteit is dat er nauwelijks eten is, dat er geschooid moet worden om te overleven. Geboren worden in een van de armste wijken van India, je moeder dagenlang niet zien omdat zij werkt. Je vader was er al eerder vandoor gegaan. Saroo let op zijn zusje, zijn broers letten op hem. Af en toe gaat hij met zijn oudere broer mee. Op een van die korte reizen raakt hij hem kwijt.
Hij stapt in een trein om zijn broer te zoeken... valt in slaap en wordt uren later wakker in Calcutta. Wat volgt zijn de herinneringen hoe een kind van 5 deze stad weet te overleven. Hoe zijn instinct hem vertelt wat goed en wat beslist niet goed is. Hij heeft het geluk dat hij (weken later) in een weeshuis wordt opgenomen en wordt geadopteerd door Sue en John Brierley. Hij wordt naar Tasmanië gevlogen om als hun zoon verder te leven.
Als je nieuwe ouders geen Hindi spreken en jij (nog) geen Engels dan zijn het vooral de knuffels en de genegenheid die ervoor zorgen dat Saroo zich snel thuis voelt. Hij vertelt zijn nieuwe moeder over hoe hij (over)leefde en samen schetsen ze de straten waar hij in India liep. Jaren later gaat Saroo echt op zoek naar zijn verleden, niet omdat hij het niet goed heeft in Australië. Het is juist omdat hij het wel goed heeft dat hij op zoek gaat naar zijn moeder, zijn zusje en zijn broers. Hij wil hun vertellen dat hij hun niet vergeten is,
Zijn zoektocht via Google Earth en Facebook leiden hem inderdaad terug naar zijn geboortegrond. Met de hulp van velen kan hij zijn moeder, broer en zusje weer omhelzen.
Een absolute aanrader. Dank je wel lieve geefster dat ik dit boek kon lezen!
Wat me bijzonder bijbleef:
* Vandaag de dag zijn er honderdduizend thuisloze kinderen in Kolkata, en van hen overlijdt een groot gedeelte voordat ze de volwassen leeftijd hebben bereikt.
* Tasmanië verbood echtparen die zelf kinderen konden krijgen te adopteren. Deze wet is later geschrapt.
* In 1987 had Australië een bevolking van 17 miljoen, en in datzelfde jaar overleden 14 miljoen Indiase kinderen onder de tien aan de gevolgen van honger of ziekte.
