Echo - Danielle Steel

'Eigenlijk kun je deze aardbol niet bewonen zonder ooit een boek van Danielle Steel te hebben gelezen, de koningin van de smulromans.' Aldus Cosmopolitan.

Tja, ook al ben ik geen fan van Cosmopolitan er ligt wel een dwarsligger voor me, geschreven door Danielle Steel. En dan de beschrijving op de achterkant:
Echo is een onweerstaanbaar verhaal over drie generaties vrouwen, over liefde en oorlog, vertrouwen en verraad. De achttienjarige Amadea sluit zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aan bij het Franse verzet. Tijdens momenten van angst en gevaar weerklinken de stemmen uit het verleden en voelt Amadea de kracht en de liefde van haar moeder en haar oma het sterkst.

Niet bepaald een verhaal dat mij aanspreekt. Dus zal ik er maar eens aan beginnen?! Ik moet eerlijk bekennen dat als het boek niet als dwarsligger uitgebracht zou zijn ik het nooit gelezen zou hebben. De historie van 3 generaties worden in 570 pagina's beschreven.

De rijke joodse bankiersfamilie Wittgenstein, met de strenge orthodoxe vader, gaat op vakantie in Zwitserland. De jongste dochter is frivool, wil het liefst zo snel mogelijk getrouwd zijn. Geen probleem, pa zoekt een geschikte huwelijkskandidaat. De oudste dochter staat nog helemaal niet stil bij welk huwelijk dan ook, totdat ze een rooms-katholieke Fransman tegenkomt. Als ze besluit te kiezen voor Antoine schrijft haar vader haar naam in het dodenboek van de familie. De familie van Antoine vindt een Duitse jodin ook niet bepaald de geschiktste vrouw en ook hij wordt verstoten. Beata en Antoine starten een gelukkig leven op de boerderij van de oom en tante van Antoine. Als Antoine dan door een oude vriend gevraagd wordt hem te helpen een stoeterij op te zetten wordt het leven alleen nog maar beter. Er worden 2 meisjes geboren in het huwelijk, Amadea en Daphne.
Dan overlijdt de vader van Antoine en, naar oud Frans gebruik, erft hij de titel en het landschap. Lang kan hij hier echter niet van genieten, net voor het gezin naar Frankrijk zou vertrekken valt hij van zijn paard en breekt z'n nek. Beata vertrekt met haar dochters naar Keulen. Het verlies van haar man komt ze nauwelijks te boven, het feit dat ze haar moeder en zusje niet kan zien is een nog grotere last nu. Steevast bezoekt ze de synagoge op Jom Kippoer. In de hoop dat haar moeder haar ooit zal vergeven. Na dit jaren volgehouden te hebben weet ze een briefje met haar telefoonnummer in de hand van haar moeder te stoppen. Wat volgt zijn 2 jaren waarin haar moeder wekelijks op bezoek komt. Haar dochters weten nu dat ze een grootmoeder hebben die pas erg veel later de moed had om tegen de wil van haar man in te gaan, zij het stiekem, maar toch.
Amadea besluit het klooster in te gaan. uiteraard is haar moeder hier niet blij mee maar ze realiseert zich op tijd dat ook zij haar hart gevolgd had. Dan breekt de oorlog op volle sterkte los en zijn alle joden niet meer veilig. Moeder Monika sterft plotseling, Beata mag haar niet bezoeken op haar sterfbed. Enkele dagen later worden haar vader, broers en zus met kinderen opgepakt tijdens de Kristallnacht. Beata waant zich veilig, ze is rooms-katholiek geworden en heeft geen paspoort waaruit anders blijkt. Maar als ze geld wil ophalen bij de bank wordt ze door een vroeger dienstmeisje herkend. Ze realiseert zich dat ze snel moet vluchten. Helaas is ze al te laat en worden ze ruw naar Ravensbrück afgevoerd. Amadea verneemt het nieuws in het klooster en wordt nu verzocht toch tijdelijk elders onderdak te vinden. Het is té gevaarlijk, ook voor de anderen, als ze zou blijven. Ze wordt geholpen door de vrienden van haar ouders, daar krijgt ze onderdak tot ook daar de SS-ers verschijnen. Er is een nieuwe schuilplaats voor haar gevonden maar deze bereikt ze helaas niet meer. Theresienstadt wordt haar lot. Ze houdt zo moedig mogelijk stand, haar uiterlijk heeft ze mee. Ze heeft eerder een Arisch dan joods uiterlijk. Wanneer ze na enkele maanden geholpen wordt door een bewaker om samen te ontsnappen wil hij meer van haar dan ze kan geven. Na een duw komt hij ongelukkig terecht en sterft. Amadea wordt gevonden door Tsjechische partizanen en belandt in het Franse verzet. Ongehinderd door wat dan ook weet zij flink wat te verzetten. Ze helpt menig maal mee pakketten en andere transporten te ontvangen. Door haar uiterlijk is ze uitstekend geschikt als "echtgenoot" van Rupert Montgomery, de oprichter van het kindertransport naar Engeland. Ze weet op die manier waardevolle informatie los te peuteren.
Wanneer ze een spoorbrug opblaast weet ze niet tijdig weg te rennen en wordt weggesmeten door de klap. Een verlamming is het gevolg. Gezien haar staat van dienst wordt ze naar Engeland overgebracht.


Uiteraard is het een roman. Verzonnen personages, verzonnen verhaallijnen, verzonnen dialogen. Verzonnen liefdes en verzonnen verraad. Toch geeft het een "mooi" tijdsbeeld weer. het had allemaal zo kúnnen zijn. We hebben allemaal verhalen gehoord over de eerste en tweede wereldoorlog. Dit is het verhaal van 3 generaties. Ik heb het achter elkaar uitgelezen.

Het Rosie Project door Graeme Simsion

Het Rosie Project werd een vakantieproject, aangeboden door de Vakantiebieb. En, hoewel deze aanbieding op 31 augustus zou aflopen, kon ik het project gelukkig op 1 september 9:23 nog afronden door die ochtend de laatste 5 hoofdstukken te lezen.

Uiteraard begon ik veel te laat aan dit Project, woensdag 27 juli 21:15 Ierse tijd. Dat werd óf stevig doorlezen óf accepteren dat het project voortijdig beëindigd zou moeten worden. En als je dan op zondag om 23:32 ontdekt dat je ogen toch echt dichtvallen leek het dus bijna tot mislukken gedoemd. Alle dank dus aan de Vakantiebieb om de sluitingstijd niet zo strikt te hanteren.

Een Echtgenote Project, een Vader Project én een Rosie Project tegelijkertijd? Is dat mogelijk? Wel als je Professor Don Tillman heet. En eigenlijk lopen alle projecten gewoon door elkaar heen en hebben ze (uiteraard) ook flink wat met elkaar te maken. Leuk ook om te weten dat Moree op 1230 kilometer van Melbourne ligt (en dat deze lezer om 15:43 uur de map van Australië erbij pakt om eens te kijken hoe zich dat dan verhoudt, gelijk aan het tijdstip waarop Don de huurauto ophaalt om naar Moree te reizen). Ik mag die Don Tillman wel.

Ook het volgende kon ik me helemaal voorstellen: De laatste gasten vertrokken om 2.32 uur, twee uur en 32 minuten na de geplande eindtijd. Rosie, de baas en ik hadden 143 cocktails gemaakt.

Het feit dat je als professor in de genetica om maar zoveel mogelijk samples te krijgen (voor het Vader Project) gewoon een avondje gaat barkeeperen, terwijl je enkele dagen van tevoren nog niets van welke cocktail dan ook wist. Een goed geheugen doet wonderen.

Het Gestandaardiseerde Maaltijdsysteem sprak me ook wel aan. Al zou ik waarschijnlijk niet zoveel variatie (en moeilijkheidsgraden) aanbrengen. Het idee alleen al dat ik kreeft zou moeten klaarmaken... Iedere dag sla is voor mij geen straf (variatiemogelijkheden genoeg). Vooral de redenen om zo'n systeem in te voeren! Geen reeks kookboeken vereist (oei, ik ben gek op kookboeken, of ik ze gebruik is een tweede). Standaardboodschappenlijst, dus erg efficiënt boodschappen doen. Tja, ik vergeet toch altijd de helft mee te nemen, dus dat probleem is daarmee waarschijnlijk wel opgelost. Bijna geen verspilling. Koelkast en voorraadkast alleen gevuld met spullen die nodig zijn voor een van de recepten. Wow! Geen overjarige potjes meer achter uit de kast plukken? ...

Vooruit, nog één voorbeeld dat me compleet aanspreekt. 'De vga-kabel alstublieft. Het is 18.58 uur.' 'Doe maar rustig aan,' zei ze. 'We beginnen nooit eerder dan kwart over zeven. Wilt u een kop koffie?' Waarom hechten mensen zo weinig waarde aan andermans tijd? En net als Don zou ik me lopen op te vreten en bedenken dat ik ondertussen wel 100.000 andere dingen had kunnen doen.

En dan.... komt Don tot inkeer, besef, hoe je het ook noemen wilt... het kan ook makkelijker! En wát een geluk als je daarmee ook nog het Rosie Project met een ruime voldoende kunt afsluiten... Een aanrader! Niet alleen als Vakantie Project :-)

Joe & ik door Mireille Geus

Dankzij uitgeverij Lemniscaat las ik het ontroerende boek Joe & ik. Woelie, 16 jaar oud, woont alleen met zijn vader Joe. School is lastig, er worden vragen gesteld waar hij niet aan kan voldoen (hoe kun je nu een verslag schrijven over een toneelstuk als je op bezoek moet bij je moeder in de inrichting?) en dus besluit Woelie voortaan thuis te blijven, de telefoon niet meer te beantwoorden, brieven van leerplichtambtenaren te onderscheppen en Rail Away (en de buurvrouw) te bekijken. Joe runt een winkel in telefoonbenodigdheden, maar dat is eigenlijk maar bijzaak. Zijn voornaamste bron van inkomsten zijn de illegale pokeravonden.

Sjaak, oude vriend van Joe, vertelt Woelie op een dag dat het echt niet goed gaat met Joe. Hij heeft regelmatig fikse buikkrampen en zou eigenlijk een dokter moeten bezoeken. Op een nacht vraagt Joe dan ook, schreeuwend van de pijn, of Woelie hem naar het ziekenhuis wil brengen. Hoe kom je daar het snelst? Met de auto van de buurvrouw, ze heet Daisy. Als blijkt dat Joe nog maar enkele weken te leven heeft besluit hij naar huis te gaan en met Woelie de reizen van Rail Away te gaan maken.

Een prachtig verhaal brengt Joe en Woelie op de meest uiteenlopende plekken. Hotels zijn niet zo strikt als ze er in eerste instantie uitzien, Rail Away blijkt niet zo'n waarheidsgetrouw beeld van de werkelijkheid te geven. Woelie wordt langzamerhand Woe, 17 jaar oud en gedoemd alleen verder te gaan in het leven.

Ik kan iedereen aanraden dit boek te gaan lezen. Het is heel integer, mooi, indringend geschreven. Het begin van het boek is even zoeken, het is zeker niet het begin van het boek! Maar om deze zin te snappen moet je gewoon het boek lezen. Laat Young Adult je niet tegenhouden, die jongeren weten uitstekend wat mooie boeken zijn.

Ik mis je - Harlan Coben

Je zult maar door je vriendin op een datingsite gebracht worden en daar je ex tegenkomen. Nou ja, ex? Eigenlijk snapt Kat helemaal niet waarom ze 18 jaar geleden zo plotseling aan de kant werd gezet. Dus gaat ze toch maar eens vragen stellen. Ze komt er wel redelijk snel achter dat Jeff zijn naam heeft veranderd. Maar waarom? En waarom is er nauwelijks iets over hem te vinden?

Brandon neemt contact op met Kat omdat zijn moeder wordt vermist. Natuurlijk mag een weduwe ook wel eens nieuw geluk vinden, maar Brandon gelooft niet zo in dit nieuwe geluk, zijn moeder zou hem nooit zo achterlaten. En dan blijkt dat zijn moeder een weekend weg is met Jeff, alias Ron.

Mensen verdwijnen, zowel mannen als vrouwen. Niet alleen verdwijnen de mensen zelf, ook hun geld. Er zit meer achter de datingsite dan je normaal zou vermoeden.

Prachtig zoals de hoofdstukken verdeeld worden in de verhalen van de verschillende personages. Je wilt doorlezen, desnoods tot de volgende morgen. Actuele thema's zijn perfect in het boek verweven. Het verhaal van Kat, haar vader, haar ex, haar vrienden. Het verhaal van de mensen die verdwijnen... Het verhaal van de daders. Want dit zou geen Harlan Coben-thriller zijn als er niet een spannende lijn door het boek zou lopen. Een aanrader!

Het examen - Joelle Charbonneau

De klok tikt door... Zou het Chia lukken dit examen te halen? Geen examen zoals wij dat kennen, blokkend boven je boeken, feiten in je kop stampen, proberen te begrijpen wat de stof inhoudt. Een examen in overleven.

Als de wereld bijna compleet vergaan is blijft er nog het Verenigde Gemenebest over, de stad Tosu City tesamen met 18 koloniën. In de stad worden de plannen gesmeed, de leiders opgeleid. Hiervoor worden kandidaten in de koloniën gezocht, heb je het geluk dat je ouders al in Tosu City wonen dan hoef je De Test niet af te leggen, je mag meteen beginnen aan De Studie. Het is een eer gekozen te worden voor De Test. Maar die Test is helemaal niet zo onschuldig. Het is eigenlijk een nogal wrede manier van "ontgroening". Wanneer je niet slaagt voor De Test... blijk je proefkonijn te worden voor héél andere testen. Dit laatste wordt duidelijk tijdens de onderzoekstochten die Cia tijdens het Examen onderneemt. De Test moet gestopt worden. Rebellen willen een Burgeroorlog beginnen, maar hebben zij wel de juiste informatie? De leider volgen is niet altijd zo'n goed plan. Waarom vraagt de President háár om De Test te stoppen? Cia moet weten wie ze kan vertrouwen, intuïtie en haar gezonde verstand leiden haar op het laatste pad. Vijanden blijken dan toch medestanders te zijn, vrienden blijken niet te vertrouwen.

Het examen is beslist niet als afzonderlijk boek te lezen, je moet echt eerst De Test, gevolgd door De Studie, hebben gelezen om alle verwikkelingen te kunnen volgen.

Ik geef dit boek 4 van de 5 sterren. De trilogie als geheel krijgt 4,5 van de 5 sterren.

Prinses Paulina - Mark Traa

Het verhaal van Prinses Paulina gaat veel verder dan alleen maar de historie van haar leven, verteld door haar moeder. Het is een gratis geschiedenisles over Ossendrecht en (wijde) omgeving. Zo lees ik dat de school aan de rand van het dorp gedreven werd door de zusters franciscanessen van Oudenbosch. Het is de huidige volkshogeschool. Ook lees ik dat er vroeger heel wat bedrijvigheid geweest moet zijn, ik zou best willen weten waar bijvoorbeeld de cichoreibranderij(en?) gestaan heeft/hebben. Ook ongelooflijk hoe vroeger tegen het gebruik van alcohol bij kinderen werd aangekeken...

Maria Couwenbergh vertelt over het alledaagse leven aan het einde van de 19e eeuw. Hoewel, zo alledaags wordt haar leven niet nadat Paulina geboren is en zij met haar man en dochter een tocht langs de kermissen en wassenbeeldenmusea begint. Niemand uit het dorp komt zover, ziet zoveel van de wereld.

Het boek zorgt ervoor dat ik binnenkort toch eens een bezoek aan Den Aanwas ga brengen, het museum van Ossendrecht.
ISBN 978 90 253 6964 4

Nobody - Marelle Boersma

Op zaterdag toog ik naar Anderland in Oosterhout waar Marelle Boersma zou signeren. In een gezellige kleine boekhandel trof ik stapels boeken met Marelle achter de tafel en vrienden ervoor. Nieuwe boeken hebben een aantrekkingskracht op mij. Ik wil ze meteen lezen. Lastig als ik er een aantal heb liggen die allemaal nieuw zijn.... Al gauw zat deze in mijn "hutkoffer", 19 uur op zee moet je toch prettig doorbrengen en wat is er nu prettiger dan een zeereis met een goed boek?!

Het verhaal van Lynn, te gruwelijk om je voor te stellen dat dit dus echt gebeurd is. Hoe kunnen ouders hieraan meewerken? Deze wereld, waar je sporadisch iets over leest in de krant, staat zover van mijn werkelijkheid af. Vroeger, in de middeleeuwen, ten tijde van de satanische missen, dat "snapte" ik nog wel. Men was niet wijzer, mannen hadden een macht waar je nu toch niet meer aan moest denken. Wat? Vroeger? Dit verhaal speelt zich niet vroeger af, het speelt nú. Gelukkig bestaan er nog goede lerare(sse)n. Sterke vrouwen als Vivian en Mieke. Hoe misleid ze tegelijkertijd ook zelf worden, ook dat is helaas nog steeds mogelijk. Waarom zijn mensen niet gewoon recht voor z'n raap eerlijk? Waarom al die manipulaties? Nog meer macht? Waarom manipuleren mensen (als je ze nog mens zou mogen noemen)?

Met stijgende verbazing heb ik dit boek in één ruk uitgelezen. Om iets meer van de wereld om ons heen te begrijpen, om onbegrijpelijke zelfmoordberichten te verstaan, om dit walgelijke gedrag te herkennen en te stoppen, zou iedereen dit boek moeten lezen.

ISBN 978 94 6109 118 5

Een weeffout in onze sterren - John Green

Meesterlijk verteld. Een echte aanrader. Het ontluikende verhaal van Hazel Grace Lancaster en Augustus Waters dat helaas een te vroeg einde kent. Dit boek is fictie. En ondanks dat wil ik toch graag weten hoe Hazel's leven verder gaat. Natuurlijk kan ik zelf het einde wel bedenken maar ik gun haar nog zoveel leven. Met en zonder kankervoordeeltjes. Jeetje, ik weet dat ze bestaan maar ze halen wel de grond onder je bestaan weg. En ergens zou ik ook zo graag willen dat alle kinderen een laatste wensdroom in vervulling mochten laten gaan. Zoals Hazel en Augustus op bezoek gaan in Amsterdam om de droomschrijver te ontmoeten (die een echte hork blijkt te zijn). De wereld is geen wensvervullingsfabriek. Maar de wereld zou wel een stuk leuker zijn als Phalanxifor echt zou bestaan. Je zorgen maken is de zoveelste bijwerking van doodgaan. Het boek staat vol met prachtige zinnen. Zinnen die zo waar zijn, fictief of non-fictief. Natuurlijk pink ik af en toe een traan weg tijdens het lezen. Fictie, maar wel zo geschreven dat het echt gebeurd had kunnen zijn. Het boek werpt ook vragen op. Zou ik nog naar school gaan als ik wist dat ik dood zou gaan? Zou ik nog huiswerk maken? Zou ik me nog druk maken om wat er om me heen gebeurt? Behalve dan om wat er met mijn vrienden gebeurt, dat zou me zeker wel raken. Ik zou zo graag willen dat heel veel mensen dit boek lezen, dit boek dat met humor de kankerwereld beschrijft. Het boek gaat niet over ziekte en dood, ze komen er wel in voor (logisch zou ik bijna zeggen). Maar het gaat vooral over liefde, vriendschap. Vandaar dit blog. Omdat het een mooi boek is. En ook omdat Een vorstelijke beproeving eigenlijk samenvat wat Hazel en Augustus doormaken.

De vrouw die de honden eten gaf

Kristien Hemmerechts, niet de eerste de beste schrijfster, zeer door mij gewaardeerd, schreef de roman die overduidelijk over Michelle Martin gaat. Odette, zoals MM geleefd zou kunnen hebben. Het verhaal is zelfs geloofwaardig. Waarom zou het niet zo gegaan kunnen zijn? Odette is overduidelijk een slachtoffer. Je verwacht iets meer intelligentie van een lerares. Maar het zou zo maar eens kunnen zijn dat die teniet gedaan is door jarenlange vernederingen (liefde maakt blind? blindelings volgen?). Dan wil ik het verhaal los zien van feiten zoals deze door de media naar buiten zijn gebracht. Ik wil het verhaal van Odette proberen te begrijpen. Een ellenlange monoloog vol gedachten, reflecties, verontschuldigingen, hoop, een verhaal zoals vele vrouwen zouden kunnen vertellen. Als ze de kans kregen om onder de vernederingen uit te komen. Je proeft de "lagere klasse". Ik zie de wijken voor me waar deze vrouwen nog wel steun aan elkaar kunnen hebben, maar je zult maar op het platteland worden weggestopt. Geen steun, zoek het zelf maar uit. Wie kan je helpen om uit deze miserie te komen?

Odette. Ik zie een zwaar verwaarloosde vrouw voor me. Verwaarloosde kinderen, ze probeert hen op alle mogelijke manieren een goed leven te geven. Afhankelijk. Ze probeert haar miserabele leven te overleven. Weet ze werkelijk niet wat haar man uitspookt? Komt ze nooit buiten op het erf? Heeft ze herinneringen geblokt? Andere herinneringen de boventoon gegeven in haar verhaal? Het is haar verhaal, ik zal het nooit weten. Odette. Een goede moeder met een enorm lage zelfdunk. Een vrouw die al door haar moeder werd gekleineerd, getreiterd, als een nobody werd behandeld. Ze trouwt haar lief in de gevangenis, ze voedt haar kinderen alleen op. Ze is erin geluisd. Haar hele leven lang.

Diep respect om dit boek op deze manier naar buiten te brengen. Het verhaal van een vrouw, zoals het had kunnen zijn, of misschien wel was.

Eerder verschenen... Joelle Charbonneau

Een nieuw blog.... met alleen maar recensies. Dan blijven mijn andere blogs verder voor het oorspronkelijke doel beschikbaar. Nu kan ik natuurlijk de voorgaande recensies kopiëren, of opnieuw schrijven, of niks mee doen.... Maar omdat ik ook nog hoop het derde deel van de Test-trilogie te gaan lezen (geduld.... najaar 2014) wilde ik dit blog beginnen met de recensies van de eerste 2 delen.

De Test door Joelle Charbonneau

De Studie door Joelle Charbonneau