Ik las een minirecensie... en wilde meer weten. Soms kunnen enkele woorden al aanleiding zijn om een boek te gaan lezen.
Matteo wil in het naoorlogse Italië acteur worden. Hij is 18 en veel in het kunstenaarscafé van Rome te vinden. Hij heeft talent, dat weten de grote meesters als Federico Fellini, Luchino Visconti en Marcello Mastroianni ook. Hij heeft dromen die hij graag waar wil maken.
Matteo ontmoet Davide, hij blijft zelf halsstarrig volhouden dat het een gewone vriendschap is. Samen ontdekken ze de liefde voor elkaar. Maar Matteo durft uiteindelijk niet meer te geven dan vriendschap en Davide vertrekt naar de universiteit van Bologna.
Op de avond dat Matteo zijn eerste voorstelling regisseert voor publiek, geholpen door vele artiesten, hoopt hij dat Davide in dat publiek zal zitten. Helaas is deze dan al voorgoed vertrokken.
Matteo heeft een jonger nichtje voor wie hij alles over heeft. IJsjes, toneel, poppenspelen... als Chiara het maar naar haar zin heeft. Chiara en de andere kinderen die de beginjaren na de oorlog moeten overleven geven Matteo het inzicht dat hij zijn marionetten tevoorschijn moet halen en moet spelen.
Een prachtig inkijkje in de Italiaanse wereld waar mensen nog kiezen of ze nou voor het socialisme of het communisme zijn. De tijdsgeest is door het hele boek verweven. Het boek schetst een familie die worstelt met het leven, met elkaar. Mooi!
