De stenen aap - Jeffery Deaver

Toen ik net Het gebroken raam van Jeffery Deaver had gelezen zat ik nou niet direct te springen om nog een nieuw boek van hem. Ik vond het wel een aardige thriller maar beslist geen meesterstuk. Daarom heeft dat boek het ook nooit tot een recensie gebracht.

De stenen aap stond ernaast in mijn dwarsliggerkastje. En dus was hij aan de beurt. De titel intrigeerde me wel al heel erg lang. Een amulet die heel wat losmaakte, zo zou blijken. Wat een fantastisch goed boek!! Niet alleen zat het plot (en er waren er meer dan één) goed in elkaar, ondertussen werd een bijzonder inkijkje in de Chinese cultuur gegeven. Fictie, maar wel tegen een zeer realistische achtergrond.

Hoe kon Amelia Sachs zich zo laten bedotten? Waar haalt Lincoln Rhyme zijn onnavolgbare speurzin vandaan? Hoe kan De Schim zoveel ellende aanrichten zonder ooit maar opgepakt te worden? Ja, ik geloof best dat er op grote schaal mensensmokkel plaatsvindt. Of het echt op deze manier gebeurt weet ik uiteraard niet, maar Jeffery Deaver weet het wel te brengen als een waargebeurd verhaal. Omkoperij komt zeker ook in de hoogste kringen voor. En gerechtigheid komt mooi om de hoek kijken. Alles klopte. Iedereen die, in mijn ogen, gewroken moest worden is ook aan de kaak gesteld (of terecht aan zijn einde gekomen). Jammer dat ook enkele goede personen moesten sneuvelen, ik had ze graag een mooi leven verder gegund. Ik had De Schim wel een dodelijk einde gegund. Maar misschien kreeg hij dat ook nog wel, in het vervolg van het boek dat nooit geschreven is. Een open einde dat ik zelf mag fantaseren.

Dit boek moet je niet even tussendoor lezen. Soms overmant het me even en moet ik het wel even wegleggen. Om dan snel weer op te pakken. Ik vind het heerlijk om "ontspannen" veel bij te leren. Een aanrader!!

Stukjes - Rob van Spanje

Alweer de derde bundel columns/stukjes door Rob van Spanje. De vorige twee (Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat) waren al goed ontvangen, deze zeker ook! Ik "ken" Rob vanaf zijn eerste boek: Van werkloos tot depressief, dat in 2011 uitkwam. Net als in dat boek én in al zijn stukjes neemt Rob geen blad voor de mond. Hij schrijft wat hij denkt, houdt noemenswaardig geen rekening met overgevoeligheid. Depressie is een ziekte waar je gewoon over kunt schrijven, waar je echt niet zielig over hoeft te doen. Zo ook over kanker. Het treft meer mensen dan we zouden willen, helaas ook Rob. Maar zielig? Nee. Het is een ziekte welke nu eindelijk maar eens bespreekbaar moet worden gemaakt. En daar slaagt Rob wonderwel in. We mogen alle chemokuren "gezellig" meegenieten, niet op een vreselijke manier maar met de humor die hem zo kenmerkt.

We zijn gewend boeken van voor naar achter te lezen. Deze bundeling columns, eerder verschenen bij Banger Sisters in bijna wekelijkse stukjes-vorm, geeft je dan al snel een apart gevoel. Wil je "het leven" in chronologische volgorde lezen? Begin dan achteraan...

Hoewel Rob graag communiceert kun je ook stuiten op een ander stuk wijsheid van hem: "de vraag is oninteressant, het antwoord eveneens". Waarom heb je geleefd zoals je hebt gedaan? Vraag én antwoord vindt hij zinloos. Wijs! Zijn fb-vrienden bestaan uit een "zorgvuldig aantal geselecteerde gekken". Op zo'n moment ben ik stiekem wel een beetje blij dat ik gek ben. Want zijn stukjes wil ik niet missen.

Paal 15 - 15 schrijvers

15 schrijvers komen samen op Ameland en schrijven ieder hun verhaal. Alle 15 anders, spannend, ontroerend, anders. De meeste verhalen spelen zich af op Ameland (Oerd is geliefd), maar ook Terschelling en Schiermonnikoog doen mee. Stiekem had ik nog wel gehoopt op een verhaal dat zich op Texel zou afspelen.

Het zijn beslist niet allemaal spannende verhalen, historie en het gewone leven spelen een grote rol. Ik ga ook niet echt een voorkeur uitspreken voor één verhaal, daarvoor zijn ze ook te verschillend, maar er zijn ook wel vaak overeenkomsten. Zoals veel verhalen teruggrijpen naar gebeurtenissen in het verleden. De bundel is opgedeeld in seizoenen. Die meerwaarde zie ik zelf niet zo.

Er zijn toch 3 verhalen die er voor mij uitspringen. Toch een voorkeur dan? ;-)
Madeleine ten Thij laat het verhaal afspelen in 1825. Alsof je een inkijkje krijgt in "hoe het vroeger was". Esther van de Ven heeft een dubbele verteltrant, dat geeft een extra dimensie. En het plot van Esther van der Ham is geniaal!

Nu heb ik nog niets over de inhoud verklapt. Van dit boek ga je genieten, zeker als je een zwak hebt voor de waddeneilanden.

Bezoek van de knokploeg - Jennifer Egan

Wat een bijzondere manier om een boek te schrijven! De rode draad is Sasha, een kleptomane, assistente van platenproducer Bennie. Maar het zou ook Alex kunnen zijn, zijn eerste date is Sasha. Of is de rode draad toch "de tijd", de liefde en de muziek?
Ieder hoofdstuk is vanuit een ander gezichtspunt beschreven. Zelfs zodanig dat ik dit keer een kaart erbij gemaakt heb met de verhoudingen onderling. Daar kom je op een gegeven moment ook wel zonder zo'n kaart achter maar het hielp mij even om de draad niet te verliezen. Jennifer Egan schakelt van vroeger naar heden en weer terug. Een oude vriendengroep valt een beetje uit elkaar (door de tijd) maar ze vertellen wel allemaal hun verhaal op hun eigen manier. Kinderen zijn vrienden, groeien op en hebben hun eigen verhaal. Succesvol, stoned en losers door elkaar. Zeer verrassend. Alle personages behouden hun identiteit, zelfs als ze opgroeien.

Stervensgelukkig - Anneliese Mackintosh

Stervensgelukkig... wat moet ik me dáár nu bij voorstellen. Toen De Club van Echte Lezers dan ook een exemplaar beschikbaar stelde hoefde ik niet lang na te denken. Ik wil echt weten hoe je stervensgelukkig kunt worden. En ik was één van de gelukkigen die een exemplaar mocht ontvangen (deel 1 van "hoe word ik stervensgelukkig" met goed gevolg afgelegd).

Wat een heerlijk boek om te lezen. Ottila McGregor vind dat ze nu maar eens orde op zaken moet gaan stellen. Ze is dertig en dan kun je toch niet zo door blijven leven met iedere dag flink doordrinken en met Jan en alleman het bed in te duiken. Ze besluit dan ook om rigoureus de drank af te zweren, monogaam te worden en zoekt hulp bij een psycholoog om dit proces te begeleiden. Op een bijzonder hilarische maar af en toe ook bijzonder serieuze manier neemt ze de lezer mee in haar zoektocht naar "stervensgelukkig" worden. Het zit niet mee dat haar baas ook nog eens superaantrekkelijk is, haar zus ondertussen in een psychiatrisch ziekenhuis belandt, haar moeder het verlies van haar echtgenoot te boven probeert te komen door met jonge meiden uit te gaan, haar beste vriendin denkt dat haar zoektocht een grapje is...

Het boek is opgebouwd uit een aantal delen, doorspekt met citaten waarvan je denkt "hé die moet ik onthouden". Brieven, e-mails, transcripts van gesprekken, snapchats, gedachten (al dan niet neergeschreven in Het Kleine Geluks Boekje) en folders wisselen elkaar af. Het boek is nooit saai. De stukjes kunnen kort zijn (tenslotte kun je niet veel kwijt in een snapchat) of wat langer, maar je wilt maar blijven doorlezen.

Geluk is de kunst om de herinnering los te laten aan het onaangename dat geweest is.

Anoniem

Ondertussen snap ik hoe je het stervensgelukkig gevoel kunt krijgen. Je hebt zoveel soorten geluk: stil, luidruchtig, dol, fout, ernstig... Otilla vindt haar geluk uiteindelijk bij Thales, na heel wat overwonnen te hebben. En ik wens ze een stervensgelukkig leven samen.

Nogmaals dank aan Uitgeverij Atlas, ik heb genoten en zal dit boek zeker aanraden!

Samuel Bjørk - Ik reis alleen

Wat kun je nu beter meenemen als je alleen op reis gaat dan deze dwarsligger?

Nu had ik deze al eens gelezen voor de dwarsligger bingokaart (actie uit 2016) maar een herlezing was beslist geen verkeerd idee. Daarbij had ik toen geen review geschreven, en nu dus wel.

Mia Krüger, de depressieve rechercheur die op haar eigen eilandje wacht tot ze haar einde mag beleven. Maar dan krijgt ze bezoek van Holger Munch. De enige rechercheur waar ze echt respect voor heeft. Mia is een kei in het "anders denken". En gelukkig besluit ze om Holger toch een handje te gaan helpen. De 6-jarige Pauline is aan een springtouw opgeknoopt gevonden met om haar nek een bordje van de luchtvaartmaatschappij met de tekst "ik reis alleen". En op haar vingernagel het cijfer 1. Wie heeft de moordenaar eigenlijk op het oog? Waarom al die moorden? Al die verwikkelingen rondom Holger, is het wel juist dat hij de leiding heeft van dit onderzoek? Maar hoe zit het met Mia's verleden?

En dan Tobias. Hij woont met zijn broertje, zijn moeder en stiefvader in het bos. Hij is best avontuurlijk aangelegd, maar ook zeer beschermend naar zijn broertje toe. In het bos is ook een leefgemeenschap van de christelijke kerk. Daar wil Tobias meer van weten. En al helemaal als hij Rakel ontmoet.

De meeste recensies schrijf ik voor mezelf. Maar omdat anderen ze ook lezen geef ik ook weer niet teveel weg. Net genoeg dat ik zelf nog weet hoe het verder ging, wat de samenhang was. Ik kan deze pageturner eerste klas aan iedereen die van een goede thriller houdt aanbevelen.

Erfschuld – Arnaldur Indriđason

Waarom ik bij IJsland altijd aan winter, kou en slecht weer denk, weet ik eigenlijk niet. Maar de boeken van Arnaldur Indriđason zijn hartverwarmend goed geschreven! Niet al te veel buiten de (fictieve) feiten maar nét genoeg zodat je de beklemmende sfeer meepakt. Zijn boeken zijn één van de redenen dat dit eiland op mijn #bucketlist staat. Uiteraard als #dwarsligger gelezen :-)

Hoe een moord tijdens de Tweede Wereldoorlog, en meteen ook maar een cold-case uit in de jaren net ervóór, opgelost wordt in de tegenwoordige tijd. Maar wel meteen gevolgd wordt door een moord op een onschuldige wroeter naar de waarheid.

Konráđ, gepensioneerd maar nog steeds gepassioneerd als het om het ontrafelen van een mysterie gaat, onderzoekt waarom een hoogbejaarde man moest stikken in zijn eigen bed. Eindelijk volgt gerechtigheid voor Rósamunda, Hrund en Jónatan.

Ibiza - Kiki van Dijk

Dwarsligger heeft een actie... Drie voor de prijs van twee. Zo kun je (onderweg) extra lekker lezen. Zeker in een zinderende thriller als Ibiza. Geen hoogstaande literatuur, gewoon een lekker-wegleesboek.
Als ik aan Ibiza denk dan zie ik strand en veel natuur voor me. Zoiets haal ik ook uit het boek. Dan ga ik googlen en zie ik appartementsgebouwen of grote witte hotels bijna pal op het strand. Die dingen komen ook overal tevoorschijn waar zon in overvloed aanwezig is.
Ibiza (het eiland) staat niet op mijn verlanglijstje maar het boek las ik achter elkaar uit.

Oude liefde roest niet, jaloezie ook niet. Dit is ongeveer de strekking van het verhaal. Maar gelukkig weet Kiki van Dijk het in een spannend jasje te stoppen. Hoewel niet al te beschrijvend kreeg ik toch wel een idee van de omgeving (wat ik wel prettig vind). Onverwachte anekdotes uit het verleden laten je de samenhang snappen. Lekker lezen dus!

Al wat schittert - Eleanor Catton

Een 'Daverende leeservaring' volgens de Volkskrant... het is maar wat je daverend noemt? De eerste 1000 pagina's las ik omdat ik wist waar het zich afspeelde, niet omdat het nou zo boeide. Ik heb niets met astrologie (alle delen worden als astrologische beelden weggezet). Of Mercurius nou in Boogschutter of in Waterman staat, het zegt mij niets. Het voegt voor mij ook niets toe aan het verhaal. Vanaf pagina 1050 begon het boek me te "pakken". Ik wilde weten hoe het verder ging. Nog ruim 300 pagina's genieten dus. En als het niet in dwarsligger was verschenen had ik het nooit gelezen. Dit was tenminste nog handzaam (ook dik, maar "vatbaar"). Nieuw-Zeeland, 1866. Vanuit China, Engeland, Australië reist men af om het goud in Nieuw-Zeeland te gaan ontdekken. In die tijd nog met stoomschepen. De een is wat verder onderweg dan de ander maar uiteindelijk komen de meesten bij Dunedin aan of, aan de andere kant van het eiland, bij Hokitika. Ook op het eiland zelf wordt flink gereisd. Wat mij opviel was dat al het goud (blijkbaar) op het Zuidereiland te vinden is. De Maori's hebben dan nog de rust op het Noordereiland? Te Rau Tauwhare is de enige Maori die in het boek een rol speelt. Hij spreekt inmiddels al wat Engels. Met deze man had ik best nog eens een praatje willen maken. Behalve bijzonder veel gekonkel, jaloezie en fraude is er eigenlijk maar één echte rode draad in het verhaal: de opbloeiende liefde tussen Anna Wetherell en Emery Staines. En daar kom je pas bijna op het einde achter. Hoe belastingen ook toen al werden ontdoken wordt haarfijn uit de doeken gedaan. Het verhaal is bijzonder beschrijvend, zonder dat je voor je ogen ziet hoe het er daar nu eigenlijk uitziet. Goud, opium en laudanum zijn de sleutelwoorden.

De dag van de doden - Nicci French

Lang uitgekeken naar het laatste deel in de Frieda Klein serie. En het wachten werd beloond. Wat een afsluiter. De rode draad die door alle boeken loopt krijgt hier een mooi slotakkoord. Met heel veel plezier heb ik gelezen over de ondergrondse rivieren van Londen. Soms herkende ik kleine stukjes van mijn eigen wandeltochten door de stad.

De karakters gaan voor je leven, nu de serie gesloten is zal ik ze missen. In dit laatste deel wordt Lola naar voren geschoven. Ze moet een scriptie schrijven maar weet eigenlijk niet waarover. Wanneer ze de suggestie krijgt het leven van Frieda uit te gaan pluizen heeft ze even een houvast. Ze plundert de bibliotheek om informatie, kijkt door de brievenbus - in een leeg huis. Ze probeert of Frieda's vrienden wat willen loslaten. Allemaal zonder succes. Tot ze plotseling per ongeluk Frieda zelf tegen het lijf loopt. Hoewel we dan al enkele hoofdstukken verder zijn is dit toch eigenlijk het begin van een lange reeks gebeurtenissen.

Een vertegenwoordiger, misdaadverslaggeefster Liz Barron, een werkloze techneut. Geen gedeelde interesses, geen gemeenschappelijke vrienden. Geëtaleerde moorden. Frieda weet dat hij haar op het spoor is, de seriemoordenaar Dean Reeve. Lola heeft hem gesproken. Onbewust. De zwerftocht door Londen wordt voortgezet. Op de dag van de doden moet de ontknoping vallen. Die ik niet ga onthullen. Daarvoor moet je het boek zelf gaan lezen. In mijn eerstvolgende vakantie lees ik ze allemaal nog eens achter elkaar, beslist geen straf! Te beginnen en eindigen op maandag.
De hele serie krijgt van mij alle mogelijke sterren. Een absolute aanrader!

Patricia Snel - (De) Expat (exit)

De Expat en Expat exit in één blog. Omdat ik vermoedde dat Exit een vervolg zou zijn op. Maar het dus niet was. De Expat speelt zich af in Singapore, Expat exit op Curaçao. Toevallig heb ik beide plekken bezocht. De eerste intensief in 3 dagen tijd, de tweede in een week zwerven over het eiland.

De expat had ik al een tijdje terug gelezen, nooit een blog van gemaakt. Het is wel een grappig verhaal over het rijkeluisleventje van dromenjagers in het verre Singapore (hoezo ver, met het vliegtuig ben je er zo). We moeten vooral niet denken dat het ze allemaal in de schoot geworpen wordt. Maids lijken dan wel leuk om in huis te hebben maar ze beknotten ook je vrijheid.

Wat ook wel vrij stereotiep is... het zijn altijd de vrouwen die de mannen volgen op hun nieuwe toekomst. En zich vervolgens dood vervelen. En die mannen willen hun gezicht niet verliezen en proberen met hun leugens lekker te overleven. Wat meteen ook duidelijk naar voren komt in Expat exit.

in Expat exit gaat de vrouw, achtergebleven met een kind omdat haar man voorkeur gaf aan een inheemse, flink op zoek naar avontuur. Als er dan op een boottochtje door haar gestoei een flink ongeluk gebeurd komt het berouw maar ook de jaloezie flink tevoorschijn in het verhaal.

Beide boeken zijn leesvoer, maar eigenlijk ook niet veel meer dan dat...

Confrontatie! - Esther van der Ham

Zo hé, dát was nog eens een Confrontatie! Mét hoofdletter!! 😍 (kom maar op met deel 4...) Nu vond ik de eerste twee delen al helemaal top, Controle! en Contact! besloegen samen toch een iets kortere tijdspanne als deze derde thriller. Dat was even wennen. De kinderen waren tussen boek 2 en 3 ineens volwassen, sterker nog, hadden of kregen zelf al een kind. Maar je zit snel in het verhaal en het laat meteen ook niet meer los.

Hoewel duidelijk een vervolg op de eerste twee boeken is dit boek ook uitstekend als losstaand verhaal te lezen. Al zou ik wel aanraden om de volgorde vast te houden als je van plan bent ze alledrie te gaan lezen. Dit verhaal zit zó goed in elkaar dat je er letterlijk in meegezogen wordt. Je wilt doorlezen. Net zo verslavend als alle middeltjes die Annabel gebruikt, alleen is het effect onschuldiger. Het zou zo in je eigen familie of vriendenkring kunnen gebeuren. Hoe vaak hoor je niet dat iemand de diepte ingetrokken wordt door foute vriendjes. Wat een effect heeft het verleden op het heden én de toekomst. Hoe knap deze ontwikkeling beschreven is, je leeft echt helemaal mee.

Ik deel eigenlijk nooit sterren uit, Confrontatie! gaat in mijn te-bewaren-kast naast de vorige twee! Dat zegt genoeg.

Zeven soorten honger - Renate Dorrestein

De grappige schrijfstijl van Renate Dorrestein, rake dialogen, maar ook dingen durven te benoemen. Zoals in dit boek obesitas en anorexia. Gewoon lekker tegelijk in dezelfde kliniek. O nee het mag geen kliniek genoemd worden, het is "gewoon" een te dure villa waar de geslaagde dikke mannen zich in het zweet werken, nauwelijks voedsel krijgen maar door die combinatie wel afvallen.

De te dure villa met de tuinman, personal coaches en huishouding die gewoon onbetaalbaar is als het aantal aanmeldingen achterblijft. Je jaarsalaris storten om de motivatie op peil te houden, dat bedrag kan ook gebruikt worden voor andere dingen. Zolang men maar niet te snel afvalt en op het streefgewicht komt - dan moet de borg worden terugbetaald. Een echtpaar dat samen het concept bedacht en samen ten onder gaan, al is het bij beide met andere redenen. Derek en Nadine, al zijn dat niet hun echte namen maar dat klinkt chiquer.

Prachtige vondst om het meisje op te nemen en zo alles in een stroomversnelling te plaatsen. Geen saaie dikke mannen die alleen maar kunnen zeuren, maar nu ook een tiener die graag begrepen wil worden. Deze zeven soorten honger wekken bij mij nog een achtste honger op. Leeshonger!

De schilder en het meisje - Margriet de Moor

Een bijzonder verhalend boek, steeds teruggrijpend naar eerdere gebeurtenissen om dan weer in het heden te vertellen.

Elsje Christiaens wordt in Jutland, Denemarken geboren. Haar moeder overlijdt en haar stiefzus neemt deze rol min of meer over. Wanneer dan haar zus op een dag naar Amsterdam vertrekt blijft Elsje alleen achter met haar stiefvader. Onder haar matras vindt ze geld. Daarmee kan ze haar zus achterna.

Rembrandt (hoewel zijn naam nooit wordt genoemd blijkt uit het verhaal duidelijk dat het om hem gaat) treurt om het verlies van zijn vrouw. Prachtig verweven in het verhaal van Elsje loopt het leven van Rembrandt en zijn tijdgenoten in Amsterdam. Je proeft de sfeer. Het leven in de havenstad, slaaphuizen (klinkt toch mooier dan bordelen), de stad met 4 burgemeesters (hier steek je ook nog wat van op), hoe “recht” gesproken wordt.
Maar ook het leven van een jonge vrouw in Jutland, die leert schrijven in de kroeg, op een stromatras slaapt en haar stiefvader verzorgt op z’n oude dag. Haar reis van Jutland naar Amsterdam welke niet geheel vlekkeloos verloopt, de vorst en sneeuw belemmeren een snelle vaart.

Op 3 mei 1664 eindigt het leven van Elsje, 18 jaar oud, op het schavot van Amsterdam. Na enkele luttele weken overnacht te hebben in het huis van een slaapvrouw gaat het mis wanneer deze Elsje aan een man wil koppelen. Niet voorgoed, voor een enkele keer. De bijl lijkt klaar te liggen voor het gevecht. De moordenares wordt berecht, ook al verstaat ze er niets van.

De stad loopt uit om het vonnis bij te wonen. Rembrandt haalt ondertussen verf voor zijn schilderijen bij de apotheker. Wanneer hij later door zijn zoon op de hoogte wordt gebracht van de manier waarop Elsje haar laatste minuten doormaakte besluit hij het meisje te schilderen. Dood en wel, in de Volewijck waar ze naartoe gebracht is om te versterven.

Hex - Thomas Olde Heuvelt

Katharina was een zeventiende-eeuwse heks, geen technologisch krachtenveld. Waarschijnlijk ben ik één van de weinigen die dit boek grappig vond. Ik vond het dus absoluut geen thriller. Het was zelfs makkelijk om het boek weg te leggen (wat ik dan ook regelmatig deed omdat het nou ook weer niet zo boeide).

Waarom heb ik Hex dan tóch uitgelezen? Omdat ik alle plekjes die erin beschreven werden herkende. Het Filosofendal, de Duivelsberg, supermarkt Nico de Witt waar ik nog ooit mijn bijverdienste verwierf, het Bartholomeuskerkje, Kalorama, het Kastanjedal, de Smorenhoek.... en dát is dan wél weer leuk.
Katharina van Wyler, de heks uit de 17e eeuw die nog steeds rondwaart in Beek. Ze heeft de bewoners goed in haar greep. Ze wordt zowel beschimpt, getreiterd en regelrecht aangevallen als beschouwd als een vrouw waar je rekening mee moet houden en zeker te vriend. Internet dat geregeld kan worden en controle over het hele dorp. Het boek hangt van absurditeiten aan elkaar. Maar nee, niet griezelig. Wel enkele grappige zinnen.

Nienke hield helemaal niet van wortels, maar deze peen moest er heel anders uitzien dan de voorverpakte, geschilde wortels die je bij Nico de Witt uit het koelvak haalde.

En stel je dit nu eens in de 21e eeuw voor ... bewapend met keukenmessen, bezemstelen of knuppels in de straten rondom het kleine Bartholomeuskerkje ....

Ik heb begrepen dat het boek in vele landen wordt uitgebracht, dat er een speciale versie is voor Amerika (tja, dan moet ons mooie Beek wel even wijken, jammer!). Stephen King vindt het "briljant en volstrekt origineel". Ok, origineel ga ik in mee.