Stukjes - Rob van Spanje

Alweer de derde bundel columns/stukjes door Rob van Spanje. De vorige twee (Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat) waren al goed ontvangen, deze zeker ook! Ik "ken" Rob vanaf zijn eerste boek: Van werkloos tot depressief, dat in 2011 uitkwam. Net als in dat boek én in al zijn stukjes neemt Rob geen blad voor de mond. Hij schrijft wat hij denkt, houdt noemenswaardig geen rekening met overgevoeligheid. Depressie is een ziekte waar je gewoon over kunt schrijven, waar je echt niet zielig over hoeft te doen. Zo ook over kanker. Het treft meer mensen dan we zouden willen, helaas ook Rob. Maar zielig? Nee. Het is een ziekte welke nu eindelijk maar eens bespreekbaar moet worden gemaakt. En daar slaagt Rob wonderwel in. We mogen alle chemokuren "gezellig" meegenieten, niet op een vreselijke manier maar met de humor die hem zo kenmerkt.

We zijn gewend boeken van voor naar achter te lezen. Deze bundeling columns, eerder verschenen bij Banger Sisters in bijna wekelijkse stukjes-vorm, geeft je dan al snel een apart gevoel. Wil je "het leven" in chronologische volgorde lezen? Begin dan achteraan...

Hoewel Rob graag communiceert kun je ook stuiten op een ander stuk wijsheid van hem: "de vraag is oninteressant, het antwoord eveneens". Waarom heb je geleefd zoals je hebt gedaan? Vraag én antwoord vindt hij zinloos. Wijs! Zijn fb-vrienden bestaan uit een "zorgvuldig aantal geselecteerde gekken". Op zo'n moment ben ik stiekem wel een beetje blij dat ik gek ben. Want zijn stukjes wil ik niet missen.