Wat een heerlijk boek om te lezen. Ottila McGregor vind dat ze nu maar eens orde op zaken moet gaan stellen. Ze is dertig en dan kun je toch niet zo door blijven leven met iedere dag flink doordrinken en met Jan en alleman het bed in te duiken. Ze besluit dan ook om rigoureus de drank af te zweren, monogaam te worden en zoekt hulp bij een psycholoog om dit proces te begeleiden. Op een bijzonder hilarische maar af en toe ook bijzonder serieuze manier neemt ze de lezer mee in haar zoektocht naar "stervensgelukkig" worden. Het zit niet mee dat haar baas ook nog eens superaantrekkelijk is, haar zus ondertussen in een psychiatrisch ziekenhuis belandt, haar moeder het verlies van haar echtgenoot te boven probeert te komen door met jonge meiden uit te gaan, haar beste vriendin denkt dat haar zoektocht een grapje is...
Het boek is opgebouwd uit een aantal delen, doorspekt met citaten waarvan je denkt "hé die moet ik onthouden". Brieven, e-mails, transcripts van gesprekken, snapchats, gedachten (al dan niet neergeschreven in Het Kleine Geluks Boekje) en folders wisselen elkaar af. Het boek is nooit saai. De stukjes kunnen kort zijn (tenslotte kun je niet veel kwijt in een snapchat) of wat langer, maar je wilt maar blijven doorlezen.
AnoniemGeluk is de kunst om de herinnering los te laten aan het onaangename dat geweest is.
Ondertussen snap ik hoe je het stervensgelukkig gevoel kunt krijgen. Je hebt zoveel soorten geluk: stil, luidruchtig, dol, fout, ernstig... Otilla vindt haar geluk uiteindelijk bij Thales, na heel wat overwonnen te hebben. En ik wens ze een stervensgelukkig leven samen.
Nogmaals dank aan Uitgeverij Atlas, ik heb genoten en zal dit boek zeker aanraden!
Deze ga ik onthouden want ik wil 'm ook lezen, bedankt voor de tip!
BeantwoordenVerwijderenHoor graag wat je ervan vindt @nnemarie!
BeantwoordenVerwijderenIs goed! Boek is alleen nog niet uit dus nog even geduld... :-)
BeantwoordenVerwijderenHeb ik (geduld) ;-)
BeantwoordenVerwijderen