Van Uitgeverij Atlas Contact kreeg ik het boek Stenen eten toegestuurd als lid van de Club van Echte Lezers. Stenen eten is het debuut van Koen Caris, wat mij betreft volgen er nog heel wat meer boeken.
Ben is 17 als Emma na een feest besluit uit het leven te stappen. Het gonst op school hoe ze het gedaan heeft. Het wordt niet meteen bekend gemaakt. Ben herbeleeft de dood van zijn eigen zus Kim, 3 jaar eerder. Hoe zou Emma's vader zich gevoeld hebben toen de agenten voor zijn deur stonden?
Wat volgt is een zinderend verslag van Ben, door hemzelf verteld.
Ben is een puber, noodgedwongen vroegwijs. Hij denkt anders dan de anderen, denkt na over alles. Hij wil weten waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Heeft hij de zelfdoding van zijn zusje kunnen voorkomen? Hij denkt van wel. Had hij de zelfdoding van Emma en de andere leerlingen moeten zien aankomen? Hoe dan? En waarom achtervolgt Jack, Kim's vriendje hem?
"Ontspan nou'. 'Hoe dan?' 'Gewoon ontspannen.' Gewoon vliegen, zei de vogel.
Ben merkt niets, totdat hij het wel merkt.
Een rauw verhaal over hoe tieners elkaar weten op te jutten. Een kijkje in hun hoofden, voor zover dat mogelijk is.
De titel is uitstekend gekozen. Ik hoop dat er nooit meer tieners of anderen zijn die stenen willen eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten