De offers - Jeroen Windmeijer

Soms is het winnen van een dwarsligger een ware eye-opener. Uit mezelf zou ik niet zo snel dit boek gekocht hebben. Toch ben ik zeer blij dat ik het heb gelezen, het gaf me een inkijkje in de Boliviaanse gemeenschap wat me anders nooit ten deel gevallen zou zijn.

Luc volgt zijn afstudeeronderzoek in Bolivia, in een kleine gemeenschap naast het Titicacameer. Hij studeert aan de universiteit Wageningen en hoopt met deze stage meer te weten te komen over het herbebossen. Zijn directe collega Nayra is geboren en getogen in de streek.

Kort na elkaar worden 3 kinderen vermoord. Niemand weet wie het gedaan kan hebben, de gemeenschap sluit de gelederen. Heeft echt niemand iets gezien? Of is het aloude kind-offeren nieuw leven ingeblazen?
Behalve Luc is nog een Nederlander in het gebied op onderzoek. Jan-Willem is antropoloog en inmiddels al goed ingeburgerd. Toch wordt hij op een dag aangevallen. Op de muur van het lokaal staan inheemse woorden. Waarom Jan-Willem? Iemand die geen vlieg kwaad doet, de bevolking juist ondersteunt waar hij maar kan. Toch wordt hem te verstaan gegeven dat hij maar beter niet terug kan komen in het dorp.
Wat volgt is een spannend relaas waar tegelijkertijd een bijzonder inkijkje wordt gegeven in de verweving van het christendom (zowel katholiek als een sekte-achtig geloof) met de nog altijd aanwezige inheemse natuurgodsdienst. Pachamama - Moeder Aarde moet op natuurlijke wijze geofferd worden zodat zij goed voor haar bewoners kan zorgen. De offers die gebracht werden overstijgen echter, ook volgens de lokale bevolking, het natuurlijke.

Ik ben niet thuis in geloven, ik sta eerder positief tegen natuurgoden dan tegenover de gevestigde ordes die hun religie zo graag op anderen willen overbrengen. Dat ik iets een sekte noem is meer mijn onwetendheid dan de kennis van de schrijver. Uit het dankwoord blijkt dat de schrijver zelf geruime tijd in Bolivia heeft doorgebracht. Op een zeer integere manier heeft hij de plaatselijke gebruiken verweven in dit boek.