Lilian en Kaddisj Poznan wonen met hun puberzoon Pato in Buenos Aires. Lilian werkt voor een verzekeringsagent die louche zaakjes niet schuwt. Kaddisj, die nog nooit een normale job heeft gehad, probeert de kost te verdienen door illegale karweitjes op te knappen voor de nabestaanden van de Welwillende Zielen. Hij wist namen op de (Joodse) grafstenen, zorgt dat de doden niet meer herkenbaar zijn. Pato studeert en hangt rond met zijn vrienden. Liever hielp hij zijn vader niet bij het nachtelijk beitelen maar hij heeft weinig keus.
Wanneer Kaddisj de familieleden van dokter Mazursky onvindbaar gemaakt heeft blijkt de plastisch chirurg ook een gokverslaafde. Hij kan niet betalen en vergoedt Kaddisj door zijn neus te verbouwen. Ook Lilian krijgt een nieuwe neus, het Joodse kenmerk verdwijnt. Pato weigert de operatie.
Het wordt gevaarlijk om boeken te bezitten in Argentinië. Kaddisj besluit dan ook de gevaarlijkste boeken van Pato te verbranden, in de badkuip. Een confrontatie tussen vader en zoon volgt. Pato besluit, na een flinke uitbarsting, dat hij bij zijn vriend Rafa onderdak zal zoeken. Hij was van plan nooit meer terug te keren naar huis. Na een avondje stappen wordt het vriendengroepje opgepakt. Pato heeft geen identiteitspapieren bij zich en moet in de cel overnachten. De volgende morgen mag hij één telefoontje plegen. Als er niet snel genoeg wordt opgenomen moet hij wachten tot de volgende dag. Kaddisj komt hem ophalen op het politiebureau.
Eenmaal terug thuis belt Kaddisj Lilian op om haar het goede nieuws te vertellen, de zoon is weer thuis. Lang duurt deze vreugde echter niet. Kaddisj wil graag dat Pato hem bedankt voor het ophalen, Pato blijft star de puberzoon spelen en reageert niet. Na een forse woordenwisseling is Kaddisj flink gekwetst en zegt "Val dood, ik zou willen dat je nooit geboren was". Er wordt aan de deur geklopt, Kaddisj doet open en Kaddisj' wens gaat in vervulling. Van het ene op het andere moment was het alsof zijn zoon nooit was geboren. Vier mannen nemen Pato mee. Toen hij het appartement uit kwam lachte hij even naar zijn vader en zei "Wel een lullige manier om uit elkaar te gaan", waarop de greep om zijn armen werd verstevigd en hij meegenomen werd.
Wanneer Lilian thuiskomt zoekt ze het hele appartement af, op zoek naar Pato. Ze vindt Kaddisj in de badkuip, hij had zichzelf opgesloten "achter de verkeerde deur". Hij dacht dat Lilian was thuisgekomen, daarom had hij de voordeur geopend, de voordeur van staal. De voordeur die dicht had moeten blijven.
Er volgt een lange zoektocht naar de verdwenen zoon. In eerste instantie trekken Lilian en Kaddisj samen op in de strijd tegen de bureaucratie. Gaandeweg lopen hun zoektochten uit elkaar. Lilian zit dagenlang op het Ministerie van Buitengewone zaken, Kaddisj volgt zijn eigen instincten. Dokter Mazursky brengt hem in contact met de Navigator. Deze vertelt hem hoe de jongeren verdwijnen uit Argentinië. Gedropt in de rivier vanuit het vliegtuig. Levend en wel, maar voordat ze de rivier hebben bereikt zijn ze al gestorven. Ze zullen nooit worden teruggevonden. Lilian weigert te accepteren dat Pato dood is. Ze weigert Kaddisj nog verder toe te laten in haar leven, hij mag terugkomen als Pato gezond en wel voor haar staat. Kaddisj kan nauwelijks zonder haar leven, een zwerversbestaan volgt. Uiteindelijk besluit hij haar te helpen. Een priester heeft haar gezegd dat voor een losgeld Pato terug kan komen. Het bedrag is absurd hoog. Om aan het losgeld te komen heeft Kaddisj de hulp ingeroepen van dokter Mazursky. Deze raadt hem aan een ontvoering in gang te zetten. In Buenos Aires zijn de doden meer waard dan de levenden. Je kunt ook losgeld eisen voor beenderen.
Het openbreken van het mausoleum en het meenemen van de beenderen lukt. Alleen blijkt de dochter te weigeren losgeld te betalen. Dan voert Kaddisj zijn laatste plan uit. Lilian accepteert de dood van Pato niet. Kaddisj besluit haar de beenderen te tonen, als zijnde van Pato. Lilian laat zich niet om de tuin leiden. Een moeder voelt hoe dan ook of haar zoon in de buurt is. Kaddisj besluit de beenderen te begraven naast zijn eigen moeder, een zoon heeft een graf nodig, ook al zijn het niet zijn eigen beenderen. Lilian trekt zich terug in het appartement, haar ogen gevestigd op de hoek waar Pato vandaan zou kunnen komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten