De stad en het vuur - Walter Lucius

Dankzij uitgeverij Luitingh-Sijthoff las ik het derde deel in de Hartland-serie. Geen moment had ik het idee dat ik twee delen gemist had. Pas achteraf kwam ik tot de conclusie dat ik toch zeker ook de eerste 2 delen wil lezen, gevolgd door nogmaals dit boek (wat beslist geen straf is om nog een keer te lezen). Waarom wil(de) ik zo graag dit boek lezen? Het speelt zich deels af in Afghanistan tijdens de oorlog. Privé had ik hierover wel enige informatie ontvangen als jong volwassene, maar ik wilde wel meer weten. Hoe het was om daar te wonen en te leven als journalist, en dan ook nog een buitenlandse journalist.

Farah Hafez ontvluchtte Afghanistan nadat haar vader tijdens een staatsgreep werd vermoord. Haar pad kruist dat van Paul Chapelle, buitenlandjournalist. Inmiddels is Farah onderzoeksjournaliste, een perfecte combinatie. Hoewel Paul vanuit Moskou werkt en Farah teruggegaan is naar Afghanistan om haar vader na 30 jaar de laatste eer te bewijzen, werken de 2 journalisten aan eenzelfde doel.

Het boek wordt vanuit verschillende gezichtspunten beschreven, Raymond Chapelle (de vader van Paul) begint zijn verhaal in 1968 en eindigt in 1978. Farah en Paul vertellen hun verhaal tussendoor, in 2009, om in 2010 prachtig te eindigen. Geen moment is dit storend, sterker nog, het is een heel prettige manier van lezen. Het geeft achtergrondinformatie, inzicht in hoe alles ontstaan is.
Er zullen genoeg recensies te vinden zijn die meer prijsgeven over het verhaal. Ik vind dat zonde. Ik kan alleen maar aanraden om dit boek te gaan lezen. Ik zal later in de commentaren schrijven of dat als derde boek zou moeten (hoewel ik dus geen moment gemist heb dat ik de andere delen -nog- niet gelezen heb).

Ik lees overal dat deze trilogie de vergelijkingen met Stieg Larsson kan doorstaan, zelfs glansrijk. Eerlijk gezegd vind ik dit boek, zeker als derde boek, stukken beter dan de Milenniumtrilogie. Geen moment heb ik het idee gehad dat er “een verhaal” verteld werd. Het boek leefde voor mij. Zoals het leven in Afghanistan beschreven wordt, zowel in verleden als heden, komt waarheidsgetrouw over. Daarbij klopt alles qua tijdsbeeld en regeringsleiders. Niets afgeraffeld, geen fake news. Natuurlijk zijn de personages verzonnen, maar ze hadden echt kunnen leven.