Darwin in de achtertuin door Menno Schilthuizen

Als er één boek is dat ik verslind, is dit het wel. Het leest heerlijk weg… maar dan wel in delen want ik word steeds afgeleid. Ik installeer apps en registreer apps die ik tot nu toe alleen zonder registratie gebruikte (ObsIdentify - aanrader!). Ik bezoek naar aanleiding van dit boek steden (Leiden en Den Bosch, laatste om de onderaardse gangen waarvan ik het bestaan al wist), maar vooral ook mijn eigen achtertuin. 

Darwin in de achtertuin is geen gewoon leesboek, althans niet voor mij. Geschiedenis, biologie, wetenschap, het is allemaal samengevat in een zeer leesbaar manuscript. Ik weet zeker dat ik het nog vaak ter hand zal nemen. Niet dat ik zelf insecten zal gaan prepareren, wel om de wijsheid die ik eruit haalde.

Met enorm veel dank aan Atlas Contact en de Club van Echte Lezers. Dit is een parel eerste klas. Ik wilde eerst enkele citaten opnemen, ik heb besloten dit niet te doen. Lees het boek gewoon zelf, je zult genieten.

Sprokkelaars door Mira Aluç

Zes maanden... zes maanden uit het leven van Jong, zijn echte naam wordt nergens vernoemd (of ik was zó door het boek gegrepen dat ik eroverheen las).

Slechts zes maanden, maar het verhaal is zó indrukwekkend, er gebeurt zóveel en tegelijkertijd zo weinig. 

Het verhaal van 10 jaar terug, net afgestudeerd en een soort sabbatical omdat je ook niet weet wat je anders moet doen. 

Van de eerste tot de laatste regel heb ik genoten van de eenvoud waarmee het verhaal verteld werd. 

Sprokkelaars zijn de mooiste mensen. Mensen die 'met al hun kracht en tekortkomingen hun bestaansrecht bijeensprokkelden'. 

Met dank aan Atlas Contact dat ik namens de Club van Echte Lezers dit boek mocht lezen.

Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) door Astrid Harrewijn

Officieel een feelgood, ik vind het gewoon een grappig boek. Wat als Vincent van Gogh... en dan door de ogen van een - nieuwe, niet geheel geaccepteerde - conservator van het Van Goghmuseum. Het museum dat moet opknokken tegen het Rijks en het Stedelijk. Het museum dat nét niet helemaal uit de verf komt, totdat er een stukje verf van een schilderij geschraapt wordt.

Daartussendoor de heerlijke belevenissen van 2 zussen, een oude studievriend en een klusjesman met logge hond. Een moeder die niemand wil hebben en een ex die stukken minder zielig is als hij doet voorkomen. 

Hoe word je gelukkig in Amsterdam? Of kun je toch maar beter gelukkig worden in Parijs? 

Noor is gewoon de ideale dochter, alleen denken haar moeder en vriend daar anders over. De zussen weten precies hoe ze niet samen naar verjaardagen hoeven te gaan (Kiki heeft het gewoon te druk), of misschien toch wel, maar dan komen ze pas tegen middernacht aan.

Kiki (probeert de werken van Jeff Koons naar het Stedelijk te krijgen), Joost (werkt als adviseur bij het Rijksmuseum) en Noor gaan samen in een jaren 70 pand op de Herengracht wonen. De klusjesman (met hond Meneer Janssen) weet op een perfecte manier het stereotype klusjesman te zijn die dan weer hier, dan weer daar, tussendoor een klus moet opknappen.

Er is één afspraak: er wordt niet gepraat over het werk. Noor krijgt adviezen van Kiki als ze besluit haar 18-jaar-lange relatie met Ewald te verbreken. Ga léven, heb een doel en plan met structuur. Na een onenightstand is Noor ervan overtuigd dat dit toch niet bij haar past.  

De corrupte kunstwereld, of in ieder geval de stromannen, sijpelen door het boek alsof het dagelijkse kost is om vervalsingen te maken en deze dan in musea te hangen.

Kortom, een hilarisch boek dat ik snel achter elkaar uitlas, als dwarsligger.