De tafel van Tarzan - Xander Jongejan

Indrukwekkend! Via Selfpub café kwam ik in aanraking met dit boek. De titel intrigeerde mij, ik had niets van tevoren gelezen, geen inhoud, geen recensies. Blanco begon ik dus.

Vader en Zoon vertellen beurtelings een deel van hun verhaal. Het boek begint eigenlijk met het einde. Maar dat heb je pas later door.

De vader vertelt de herinneringen aan zijn zoon, zijn herinneringen aan het mooie leven met zijn vrouw maar ook hoe deze tijd ineens stopt en overgaat in een compleet andere wereld. Zijn ontsnapping aan die wereld door een affaire te (laten) beginnen en eindigen. Zijn onmacht hiermee om te gaan.

De zoon begint bij zijn vroegste jeugdherinneringen. Hij wilde begrepen en gerespecteerd worden door zijn vader. Zijn moeder speelt in zijn leven een meer ondergeschikte rol. Zeker omdat in zijn beleving zijn moeder eigenlijk al lang apathisch aanwezig is. De laatste jaren woont hij bij zijn oma, samen met Tarzan, zijn kat, maar eigenlijk de kat van de buren.

Het trieste einde is een mooie afsluiting van het boek. Geen boek dat je met plezier leest, wel beslist een boek dat je raakt.