Dat Simone van der Vlugt prachtige historische romans kan schrijven wist ik al. Ik keek dan ook uit naar het verhaal over Geertje Dircx, de, vrijwel onbekende, vrouw van Rembrandt van Rijn. De achterkant schrijft "meeslepend" en daar is geen woord van gelogen. Alles mocht blijven liggen want ik kon niet uit het verhaal. Natuurlijk zijn (bijna) alle gebeurtenissen verzonnen, maar dat stoort totaal niet.
Het leven van Geertje Dircx vanaf dat ze besluit haar eigen weg te gaan. Weg uit haar geboortedorp en weg van de stinkende vis. Werkend in de herberg leert ze Albert kennen. Als hij terugkomt van een lange zeereis besluiten ze te gaan trouwen. Helaas keert Albert niet terug van zijn volgende reis en zo is Geertje al op jonge leeftijd weduwe. Ze wordt gevraagd kindermeisje te worden. Zo kan ze in haar levensonderhoud voorzien. Helaas duurt dit slechts enkele jaren, de economie zit niet mee.
Geertje trekt naar Amsterdam. Ze heeft gehoord dat Rembrandt van Rijn een kindermeisje zoekt. Titus, het jongetje dat we van verschillende etsen en pentekeningen kennen, verliest zijn moeder Saskia aan de tering. En de rest verklap ik niet.
Wat speelt ook mee dat ik dit heerlijk om te lezen vind? Een stuk geschiedschrijving zoals ik vroeger graag geschiedenis op school gehad zou hebben. Geen saaie opsommingen en uit je kop stampen van jaartallen maar treffend vertellen over die tijd. Dat er meerdere burgemeesters in een stad waren (waarom is dat verdwenen?) en beschrijvingen van gerechtigheid in die tijd. Het spinhuis, regentessen, de rol van de kerkenraad, stuk voor stuk zo beschreven dat ik het voor me kan zien. Chapeau! En als klap op de vuurpijl ook nog de authentieke geschriften waarop dit boek gebaseerd is. Ik heb genoten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten